Dexmedetomidinin ratlarda böbrek iskemi reperfüzyon hasarında tiyoldisülfit dengesi ve iskemik modifiye albumin seviyeleri üzerine etkisi var mı?

Abstract

ÖZETİskemi reperfüzyon hasarı oksidan antioksidan denge sağlamadığında ağır hasarlara neden olan olaylar bütünüdür. Bir α2 adrenerjik reseptör agonisti olan deksmedetomidinin oksidatif strese karşı koruyucu etkisinin olduğu bilinmektedir. Biz bu çalışmada böbrek iskemi reperfüzyon hasarında dexmedetomidinin oksidan-antioksidan sistem (TAS, TOS, OSİ, IMA, Tiyoldisülfid) dengesi üzerine etkisi ve böbrek dokusundaki histopatolojik etkilerini araştırmayı amaçladık.Etik kurul onayı alındıktan sonra, ağırlıkları 250-330 g arasında değişen toplam 24 adet Wistar albino cinsi erkek rat rastgele 4 gruba ayrıldı. Gruplar; Sham grubu (Grup S, n=6), Dexmedetomidin grubu (Grup D, n=6), iskemi/reperfüzyon grubu (Grup IR, n=6) ve iskemi/reperfüzyon+dexmedetomidin grubu (Grup IR+D, n=6) olarak belirlendi. Tüm gruplara sol lateral dekübit pozisyonda son kosta altından insizyon uygulandı. Grup IR ve IR+D'deki ratların renal arterleri 45 dk atravmatik klemp ile klempe edildi ve daha sonra klemp kaldırılarak 180 dk reperfüze edildi. Gurp D ve Grup IR+D'deki ratlara cerrahi insizyondan 30 dk önce 100 μg/kg dexmedetomidin intraperitoneal olarak uygulandı. Deneyin sonunda kan ve doku örnekleri alınarak ratlara ötenazi uygulandı. Alınan kanda TAS, TOS, OSİ, IMA, Tiyoldisülfid düzeyleri bakıldı. Ayrıca böbrek dokusu histopatolojik olarak incelendi.Çalışmamızda IMA, TOS, TAS, OSİ, Tiyoldisülfid ortalamaları bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamakla birlikte IMA, TOS ve tiyoldisülfid sonuçlarında IR+D grubunda IR grubuna göre minimal bir düşüklük saptandı (p>0,05). BUN ve kreatin ortalamaları bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmaktadır (p<0,05). Buna göre, S grubundakilerin BUN ortalaması D grubundakilere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksekti (p<0,05). Ayrıca IR ve IR+D grubundakilerin kreatin ortalaması D grubundakilere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksekti (p<0,05). Histopatolojik incelemede Grup S'de ve D'de tübüler hasar ve nekroza rastlanmazken (skor 0), Grup IR'de ise tübüllerin %26-50'sinde tübüler hasar ve nekroza rastlandı (skor 2). Grup IR+D'de tübül hasar ve nekroz %5-25 aralığına gerilemişti (skor 1). Çalışmamızın sonucunda biyokimyasal değerler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulamasak da, böbrek dokusunun histopatolojik olarak İR hasarından etkilenmiş olduğunu ve bu hasarın dexmedetomidin kullanımıyla azaltılabileceğini gözlemledik.Anahtar kelimeler: Böbrek dokusu, dexmedetomidin, , iskemik modifiye albümin, iskemi/reperfüzyon, tiyoldisülfid

ABSTRACT Ischemia reperfusion injury is the events that cause severe damage when the oxidants and antioxidants are not in balanced.It is known that dexmedetomidine, an α2 adrenergic receptor agonist, is protective against oxidative stress .In this study, we aimed to investigate the effect of dexmedetomidine on the oxidant-antioxidant system (TAS, TOS, OSI, IMA, Thioldisulfide) balance and kidney histopathological effects .After approval of the ethics committee, a total of 24 male Wistar albino rats weighing 250-330 g were randomly divided into 4 groups. Groups are identified as; Sham group (Group S , n = 6 ), Dexmedetomidine group (Group D, n = 6 ), ischemia / reperfusion group (Group I R , n = 6 ) and ischemia / reperfusion + dexmedetomidine group (Group IR + D, n = 6 ). All groups positioned in the left lateral decubitus position and incision applied under the last costa.The renal arteries of the rats in group IR and IR+D were clamped 45 min with a atraumatic clamp and then reperfused for 180 min after removing the clamp. The rats in group D and Group IR+D were administered intraperitoneally 100 µg/kg dexmedetomidine 30 min before the surgery incision. At the end of the experiment, blood and tissue samples were taken and rats were euthanized. TAS, TOS, OSI, IMA, Thioldisulfide levels were measured in blood. Additionally ,kidney tissue was examined histopathologically. There was no statistically significant difference between the groups in terms of IMA, TOS, TAS, OSI, Thioldisulfide averages in our study but IMA, TOS and thioldisulfide results showed a minimal decrease in IR+D group compared to IR group (p> 0,05). There was a statistically significant difference between the groups in terms of BUN and creatinine averages (p <0,05). According to this, the mean of BUN in group S was higher than that in group D (p <0,05). In addition, the creatinine avaerage of the IR and IR+D groups was significantly higher than that of the D group (p <0,05). Histopathological examination revealed no tubular damage and necrosis (score 0) in Group S and D (score 0). Tubular lesions and necrosis were found in 26-50% of tubules (score 2) in group IR. Tubular damage and necrosis in group IR + D declined to 5-25% (score 1).Although we did not find any statistically significant difference between biochemical values as a result of our study, we observed that kidney tissue was affected histopathologically by IR injury and this damage could be reduced by using dexmedetomidine.Keywords:Dexmedetomidine, ischemia/reperfusion, ischemic modified albümin, kidney tissue, thiol/disülfide