Deneysel olarak oluşturulan akut travmatik orta kulak mukoza hasarının iyileşmesinde ve işitmede, biyolojik olarak emilebilen Poly(DL-Lactide ε-Caprolactone) (Vivosorb® ),Spongostan(Gelfoam ® / Gelfilm ®) ve Silikon Silastik Sheet (Silastic® ) etkisi: Histolojik ve otoakustik emisyon ile değerlendirilmesi

Abstract

GİRİŞ VE AMAÇ: Bu çalışmada Vivosorb, Silastik ve Spongostan destek materyallerinin, hasarlı orta kulak mukozası iyileşmesi üzerine olan etkilerinin ortaya konması amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Sıçanlar randomize olarak dört gruba (n:7) ayrıldı. Tüm gruplarda sıçanlara cerrahi öncesi işitmeyi değerlendirmek amaçlı DPOAE ve TOAE testleri uygulandı. Tüm gruplarda sıçanların orta kulak mukozalarına hasar verildi. Kontrol grubu, hasarlı orta kulak mukozasına destek materyali konulmadan deneye dahil edildi. Diğer gruplardaki sıçanların hasarlı orta kulak mukozasına vivosorb, spongostan ve silastik yerleştirildi. 28 günlük takip sonrası işitmeyi değerlendirmek amaçlı DPOAE ve TOAE testleri tekrar edildi. Sıçanların sakrifiye edilmesinden hemen sonra timpanik bullaları çıkarıldı. Histolojik tekniklerle hazırlanan kesitler, ışık mikroskobuyla değerlendirilmeye alındı. BULGULAR: Cerrahi işlem öncesinde ve sonrasında yapılan TOAE ve DPOAE testlerinde, gruplar kıyaslandığında anlamlı bir fark gözlenmedi. Her grup kendi içinde değerlendirildiğinde ise, TOAE testinde cerrahi sonrası anlamlı fark görülmezken, DPOAE testinde cerrahi sonrası anlamlı bir düşüş gözlendi. Spongostan grubunda, orta kulak mukozasında artmış fibrobilastik aktivite, enflamasyon ve neovaskülarizasyon gözlendi. Silastik, vivosorb ve kontrol grubunda ise fibrobilastik aktivite, enflamasyon ve neovaskülarizasyon açısından anlamlı bir fark gözlenmedi. SONUÇ: Bu çalışma vivosorbun ototoksik etkisinin olmadığını, biyouyumlu olduğunu ve emilebilir ideal destek meteryali olarak, orta kulakta adhezyonu önlemek amaçlı kullanılabileceğini göstermiştir.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to reveal the effects of vivosorb, silastic and spongostan support materials on damaged middle ear mucosa healing. MATERIAL AND METHOD: Rats were randomly divided into four groups (n: 7). DPOAE and TOAE tests were applied to rats in all groups to evaluate hearing before surgery. In all groups, the middle ear mucosa of the rats was damaged. The control group was included in the experiment without supportive material on the damaged middle ear mucosa. Vivosorb, spongostan and silastic were placed on the damaged middle ear mucosa of rats in the other groups. After 28 days of follow-up, dpoae and toae tests were repeated to evaluate hearing. Immediately after the rats were sacrificed, tympanic bullae were removed. Sections prepared with histological techniques were evaluated by light microscopy. RESULTS: In the TOAE and DPOAE tests performed before and after the surgery, no significant difference was observed when the groups were compared. When each group was evaluated within itself, no significant difference was observed in the TOAE test after surgery, while a significant decrease was observed in the DPOAE test after surgery. In the Spongostan group, increased fibrobilastic activity, inflammation and neovascularization were observed in the middle ear mucosa. No significant difference was observed in the silastic, vivosorb and control groups with regard to fibrobilastic activity, inflammation and neovascularization. CONCLUSION: This study showed that vivosorb has no autotoxic effect, is biocompatible and can be used as an absorbable ideal support material to prevent adhesion in the middle ear.