Disfonksiyonel uterin kanamalı hastalarda Estradiol valerate + Norgestrel (Cyclo-progynova®) veya 17-beta estradiol + Norethisterone acetat(Trisequens®) tedavisinden önceki ile sonraki östrojen ve progesteron reseptör düzeyinin karşılaştırılması ve bu tedavilere klinik cevabın incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada amacımız, disfonksiyonel uterin kanamada Estradiol valerate + Norgestrel (Cyclo-progynova®) veya 17-beta estradiol + Norethisterone acetate (Trisequens®) tedavisinden önceki ile sonraki östrojen ve progesteron reseptör düzeyini karşılaştırmak ve bu tedavilere klinik cevabı incelemekti.Çalışmaya 01.12.2007 tarihi ile 01.12.2008 tarihleri arasında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakultesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniği'ne başvuran disfonksiyonel uterin kanama (DUK) tanısı konulan 60 hasta dahil edildi.Çalışmaya alınan hastaların endometrial kalınlık, tedavi öncesi hemogram, hemotokrit, endometrial kalınlık, siklus süresi, tedavi sonrası hemogram, hemotokrit, endometrial kalınlık, siklus süresi ve demografik özellikleri arasında fark yoktu. Tedavi öncesi ve tedavi sonrası kanama süreleri Trisequens kullanan hastalarda daha kısa idi. Tedavi ile östrojen reseptörlerinde (ER) oluşan değişiklik her iki gruptada anlamlı iken, progesteron reseptörlerinde (PR) oluşan değişiklik Cycloprogynova grubunda anlamlı idi. Fakat bu fark tedaviye cevapta belirgin bir değişikliğe neden olmadı. İki grup arasında ER ve PR' lerinde oluşan değişiklikler anlamlı değildi. Her iki tedavide de, hemogram, hemotokrit değerinde artma, siklus süresinde uzama, kanama süresinde azalma ve endometrium kalınlığında azalma anlamlı iken, ilaçlar arasında birbirine farklılık tespit etmedik. Yalnızca kanama süresinde azalma Cycloprogynova ile daha fazla idi.Sonuç olarak, DUK tedavisinde hormonal preparatlar ile alınan klinik yanıtlar ER ve PR düzeyindeki azalmalar ile ilişkilidir. Tedavi başlangıcında reseptör düzeyinin tespiti ile klinik cevap arasında bir ilişki kurulabilir. Farklı tedavi modaliteleri üzerinde yapılacak karşılaştırmalı çalışmalar ile reseptör düzeyinde etki-klinik cevap ilişkisi daha da detaylandırılabilir. Çok daha geniş gruplarda yapılacak çalışmalar reseptör subtiplerini içererek belki de farklı hormonal preparatların hangi tip reseptör baskınlığında daha etkin olabileceğini göstererek, DUK sebepli histerektomi oranlarını azaltabilecektir.

Our aim in this study was to compare receptor levels before and after Estradiol valerate + Norgestrel (Cyclo-progynova) and 17-beta estradiol + Norethisterone acetate (Trisequens) therapies and clinical responses to these therapies in dysfunctional uterine bleeding.Sixty patients, who presented to Ataturk University Medical Faculty Obstetrics and Gynecology Department policlinics from 01.12.2007 to 01.12.2008 and diagnosed with dysfunctional uterine bleeding were included into the study.Comparing the data before and after the therapies, there were no difference in terms of endometrial thickness, hemogram-hematocrit-endometrial thickness-cycle length parameters and demographic features of the patients. Bleeding time in patients using Trisequens was shorter after the therapy. While change in ER after the therapy was significant within both groups, for PR; it was only significant within Cycloprogynova group. However this difference in receptor numbers did not lead to any significant difference in clinical response. The changes in ER and PR between the two groups were not significant. For both therapies, increase in hemogram-hematoctrit levels and cycle length and decrease in bleeding time and endometrial thickness were significant, however; we detected no significant difference between the two groups except that decrease in bleeding time was more in Cycloprogynova group.Subsequently, in the treatment of DUB clinical responses to hormonal agents are associated with decrease in ER and PR. By detecting the initial receptor level at the beginning of the therapy, it would be possible to found a link between receptor numbers and clinical response. With comparative studies which will be applied upon different treatment modalities, it would be possible to detail further the effect on receptor level-clinical response relationship. Studies those can be undertaken in much larger groups, by including receptor subtypes, may reveal whether different hormonal agents would be more effective at a milieu in which any particular receptor type is dominant; hence lowering number of DUB indicated hysterectomies.