The determinants of migration from Turkey to European countries: A gravity model approach

Abstract

Türkiye, göç hareketlerinin kapsamı ve büyüklüğü ile uluslararası göçte uzun yıllara dayanan bir geçmişe sahiptir. Ekonomik temelli dışa göç, işgücünün göçünün, zamanla Türkiye ile Avrupa ülkeleri arasında bir göç koridoru oluşturduğu 1960'lı yıllarda daha belirgin hale gelmiştir. Bu çalışmada 1960 ve 2010 yılları arasında Türkiye'den Avrupa'ya göçün belirleyicileri makro düzeyde ülke verileri ve panel veri regresyonu kullanılarak analiz edilmiştir. Bu bağlamda, çalışmada iki yaklaşım takip edilmektedir. İlk olarak, Türkiye'den Avrupa ülkelerine göçün çekim modeli ile analizi yapılmıştır. Daha sonra ise, kalkınma ve göç arasındaki ters U-şeklindeki ilişki, ikinci dereceden bir model kullanılarak analiz edilmiştir. Tezin amacı doğrultusunda çeşitli veri setleri kullanılmıştır. Dünya Bankası'nın Göç Veri tabanı bağımlı değişken olarak kullanılan göçmen stokları verisini oluşturmak için kullanılırken, UN DESA, CEPII, ILO, UNDP ve DEMIG'in veri setleri bağımsız değişken olarak kullanılan demografik, sosyo- ekonomik ve politik göstergeleri oluşturmak için kullanılmıştır.Bulgular Avrupa ülkeleri ile işgücü alım sözleşmeleri ile başlayan göç koridorunun oluşum aşamasındaki ana belirleyicilerin, toplam bağımlılık oranı, kişi başına düşen GSMH ve kentleşme oranı olduğunu göstermektedir. Ancak, belirli bir göç seviyesine erişildiğinde, göç kendi kendini besleyen bir sisteme dönüşmektedir. Dinamik panel regresyon sonuçları, bir süre önce göç etmiş olan göçmen stokunun, Türkiye-Avrupa göç koridorunun en önemli belirleyicisi olduğunu göstermektedir. Bulgular ayrıca, göç ile göç edilen ülkelerin Türkiye'ye oranla kalkınmışlık düzeyi arasında ters yönlü U şeklinde ilişki olduğunu göstermektedir. Dolayısıyla göçmen stokunun, Türkiye'den ziyade göç edilen ülkelerin gelişme seviyesiyle ilişkili olduğu ortaya çıkmaktadır.

Turkey has a longstanding history in international migration with its varying scope and magnitude of migratory movements. In terms of economic migration; emigration has become more evident in the 1960s when the migration of labor force has formed a migration corridor between Turkey and European countries over time. In this thesis, we analyzed the determinants of migration from Turkey to European countries between the years of 1960 and 2010 by using macro-level country data and panel data regression. In this regard, two approaches were followed. Firstly, a gravity analysis of emigration from Turkey to European countries was developed. Secondly, the inverted U-shaped relationship between development and emigration was examined using a quadratic form of models. Several datasets were used in line with the aim of the thesis: the Global Bilateral Migration Database was used to generate migrant stock as the dependent variable, datasets of UN DESA, CEPII, ILO, UNDP and DEMIG were used to generate the demographic, socio-economic and policy indicators to be used as independent variables. Our findings indicate that the main determinants in the forming stage of the corridor marked by the labor recruitment agreements with European countries are total dependency ratio, GNP per capita and urbanization rate. But once a certain threshold level of migration was reached after this stage, emigration transformed into a self-perpetuating system. The results of the dynamic panel regression reveal that the emigrant stock who had migrated a while ago is the most significant determinant of the Turkey-European migration corridor. Findings further show that there is an inverted U-curve relationship between emigration and the development level of destination countries relative to Turkey. Thus, it is revealed that emigrant stock is related to the development level of destination countries rather than that of Turkey.