Mandibula kırıklarında diş çekimli veya çekimsiz internal fiksasyonun biyomekanik stabilite üzerine etkisinin değerlendirilmesi - sonlu eleman analizi

Abstract

Mandibula kırıkları, maksillofasiyal bölgenin en çok görülen kırıklarından biri olarak kabul edilmektedir. Mandibula kırıklarının yaklaşık yarısından fazlası dişli bölgede oluşmaktadır ve buna bağlı olarak da dişli bölgede meydana gelen her kırık, kırık hattı içerisinde diş içerme potansiyaline sahiptir. Miniplak – monokortikal vida osteosentezi ile yapılan açık redüksiyon internal fiksasyon, günümüzde mandibula kırıklarının cerrahi tedavisinde standart yöntem olarak kabul edilmektedir. Kırık hattındaki dişin korunmasının veya çekilmesinin tedavinin ana prensiplerinden olan, kırığın stabilizasyonu, fiksasyonu ve redüksiyonu gibi biyomekanik faktörler üzerinde ciddi etkileri olabilmektedir. Bu çalışma ile, mandibula kırıklarının internal fiksasyonunda, kırık hattındaki dişin çekimi veya korunmasının kırık biyomekaniğine etkisi sonlu eleman analizi yöntemi kullanılarak değerlendirilmeye çalışılmıştır. Kemiğin biyomekanik davranışlarının değerlendirilmesi için etkin bir metod olarak düşünülen sonlu eleman analizi ile oluşturulan mandibula modelinde, angulus, korpus ve parasimfiz bölgelerindeki horizontal ve vertikal kötü kırıklar, miniplak – monokortikal vidalar ile sabitlenmiştir. Her bölgedeki kırık için, kırık hattındaki dişin korunduğu ve çekildiği modellere, temel ve yardımcı çiğneme kaslarının çekişleri uygulanmıştır. Kırık fragmanlarının yer değiştirmesi ve osteosentez materyalleri ile kemiğe gelen gerilimler von Mises Gerilimi ve Asal Gerilim üzerinden analiz edilmiştir. Sonuç olarak, mandibula kırıklarının tamirininde, kırık hattındaki dişin korunması, biyomekanik olarak daha iyi bulgular vermiştir.

Mandibular fractures are the second most common fractures of the maxillofacial skeleton. Approximately, more than half of the mandibular fractures occur in the teeth-bearing region. Consequently, every fracture in the dentate areas has the potential to involve teeth in the fracture line. Technique of internal fixation via miniplate – monocortical screws are accepted as gold standart for treatment of mandibular fractures. Fracture stabilization, fixation and reduction can be effected by retention or extraction of teeth in the fracture line. The purpose of this study is to analyze the biomechanical behaviors and consequences of internal fixation of mandibular fractures with retain or extraction of teeth in the fracture line, through finite element analysis models. Finite element analysis is an efficient method for evaluation of biomechanical behaviors of mandibular fractures. Angulus, corpus and parasymphisis fractures were simulated on the right side of the mandibular model. Fractures of the mandible are referred to as horizontally and vertically unfavorable depending on the angulations of fracture and force of the muscle pull. Fracture lines fixated by miniplate – monocortical screws and all mastication muscle forces were applied to models. Displacement between fracture fragments and stress on osteosynthesis materials values were analysed by using von Mises Stress and principal stress. As a result, retention of teeth in the fracture line has showed better biomechanical behaviours.