Dört farklı cam iyonomer esaslı restoratif materyalin, kesme bağlanma dayanıklılığı ve mikrosızıntı açısından in vitro olarak karşılaştırılması

Abstract

Bu in vitro çalışmanın amacı, cam iyonomer esaslı 4 farklı restorative materyalin kesme bağlanma dayanıklılığı ve mikrosızıntı açısından karşılaştırılmasıdır. Çalışmada kesme bağlanma dayanıklılığı testi için 30, mikrosızıntı testi için 32 adet insan 3. Molar dişi kullanılmıştır. Kesme bağlanma dayanıklılığı testi için dişler, bukkolingual olarak, dişin uzun aksına paralel şekilde kesilmiş ve bukkal ve lingual olmak üzere 2 kesit elde edilmiştir. Elde edilen kesitler akril içerisine bukkal veya lingual yüzeyleri açıkta kalacak şekilde yerleştirilmiş ve dentin yüzeyleri 600 gritlik zımpara ile açığa çıkartılmıştır. Daha sonra dişler 4 gruba ayrılmış (n=15) ve sırasıyla Equia (GC, Tokyo, Japonya), Cam Karbomer (GCP Dental, Leiden, Hollanda), Zirconomer (Shofu, Tokyo, Japonya), Riva Self-cure (SDI, Baywater, Avustralya) teflon bir jig kullanılarak bağlanmıştır. Daha sonra örnekler universal bir test cihazında, 0,5 mm/dk'lık kafa hızı ile kesme bağlanma dayanıklılığı testine tabii tutulmuştur. Mikrosızıntı testi için 32 adet dişin bukkal ve lingual yüzeylerine toplamda 64 adet, okluzal kenar minede, gingival kenar dentinde olacak şekilde standart sınıf V preparasyonlar hazırlanmıştır. Daha sonra dişler 4 gruba ayrılmış (n=16) ve her grup sırasıyla Equia, Cam Karbomer, Zirconomer ve Riva Self-cure ile restore edilmiştir.24 saat boyunca distile suda saklanmalarını takiben termal siklusa (5-55C x5000) tabii tutulmuş ve %0,5'lik bazik fuksinde 24 saat boyunca bekletilmiştir. Dişler akrilik bloklara yatay olarak gömülmüş ve hassas kesim cihazı ile dişlerden 3'er kesit alınmıştır ve tüm gruplar için mikrosızıntı skorlaması yapılmıştır. Kesme bağlanma dayanıklılığı verileri ANOVA ve Tukey, mikrosızıntı verileri ise Kruskal Wallis ve Wilcoxon analizleriyle hesaplanmıştır.En yüksek kesme bağlanma dayanıklılığı değerleri Cam Karbomer simanda gözlenmiş, diğer materyaller arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır. Mikrosızıntı testi sonuçlarına göre materyallerin minedeki sızıntıları arasında anlamlı bir fark gözlenmemiş, dentinde ise, Cam Karbomer simanın, Equia ve Zirconomere göre anlamlı olarak daha yüksek sızıntı değerleri gösterdiği tespit edilmiştir. Cam Karbomer simanın yapısında çatlaklar gözlenmiştir. Sonuç olarak; Equia, Zirconomer ve Riva Self-cure materyalleri, klinik kullanıma uygun materyaller olarak gözlenmekle birlikte Cam Karbomer simanın uzun dönemli performansı yetersiz bulunmuştur ve daha ileri çalışmalar gerekmektedir.

The aim of this study was to evaluate the microleakage and shear bond strength of 4 different glass ionomer based restorative materials. For shear bond strength test 30, for microleakage test 32 human third molar was used in the study. For shear bond strength test, teeth were divided vertically into 2 sections (buccal-lingual), and each section mounted into acrylic blocks. The surfaces were ground flat to expose dentin and the specimens were divided randomly into four groups (n=15). One of Equia, Zirconomer, Glass Carbomer or Riva Self-cure materials, were applied to each group and after the specimens stored in distilled water for 24 hours, shear bond testing was performed using a universal testing machine. The data were analysed using ANOVA and Tukey tests. A total of 64 class V cavities were prepared both buccal and lingual surfaces for microleakage evaluation. Then the teeth were divided into 4 groups (n=16) and each group restored with one of the following materials; Equia, Glass Carbomer, Zirconomer, Riva Self-cure. The teeth were then stored in distilled water for 24 hours and thermocycled 5000 times (5-55). They were then immersed in 0,5% basic fuchsin solution for 24 hours, sectioned and analysed by steromicroscopy. The degree of dye penetration was recorded and analysed using Kruskal Wallis and Wilcoxon tests. The highest shear bond strength was observed in Glass Carbomer group, other three groups showed no significant differences from each other. All 4 materials showed similar degrees of microleakage in enamel margins, whereas in dentin margins, Equia and Zirconomer showed lower microleakage scores than Glass Carbomer cement. Also internal crack lines inside Glass Carbomer cement was observed. It can be concluded that; while Equia, Zirconomer and Riva Self-cure were observed as clinically suitable materials,Glass Carbomer Cement was found to be clinically insufficient in long term and further investigations must be performed on the performance of Glass Carbomer cement