Farklı intrakoronal ağartma materyallerinin irrigasyon solüsyonlarına maruz kalmış kron dentininin tübül çapı, mikrosertliği ve mineral içeriğine etkisi

Abstract

%35 Hidrojen peroksit (HP), %37 karbamid peroksit (CP) ve sodyum perborat (SP) kron içi beyazlatmada en çok kullanılan beyazlatma materyalleridir. Kron içi beyazlatma son zamanlarda yaygınlaşan ve merak uyandıran rejeneratif prosedürler sonrası da önem kazanmıştır. Bu çalışma bu ajanların ve kombinasyonlarının endodontik tedavi sırasında kullanılan irrigasyon protokolleri ile birlikte dentinin fiziksel ve kimyasal özelliklerine olan etkisini ölçmeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla 60 adet mandibular molar diş kronu kesilerek toplam 240 adet kron parçası elde edilmiştir. Bunlardan 120 örneğe irrigasyon protokolü (20 dakika 20mL %2,5 sodyum hipoklorit, 3 dakika 3mL %17 EDTA) uygulanmıştır. Diğer 120 örnek de irrigasyon kontrol grubu olarak salinde bekletilmiştir. Daha sonra her iki irrigasyon grubu da uygulanacak beyazlatma materyaline göre 6 gruba ayrılmıştır( Kontrol, SP, SPCP, CP, SPHP, HP). Her bir örneğin mikrosertliği beyazlatma ajanları uygulanmadan önce Vicker's mikrosertlik cihazı ile ölçülmüştür. Oluşturulan 6 gruba rastgele bir şekilde dağıtılan kron parçalarına, her birinin grubuna ait beyazlatma protokolü uygulanmıştır. 7 gün sonunda değiştirilen beyazlatma ajanları, toplam 14 gün sonunda uzaklaştırılmış ve kontrol grubuyla beraber hepsinin mikrosertlik değerleri yeniden ölçülmüştür. Yine beyazlatma sonrası tübül çapları SEM ile ölçülmüş ve kontrol grubu ile karşılaştırılmıştır. Mineral miktarları da SEM-EDX yöntemiyle ölçülmüş ve kontrol grubu ile karşılaştırılmıştır. Elde edilen veriler iki yönlü ANOVA ile istatistiksel olarak analiz edilmiştir. İrrigasyon protokolleri tek başına örneklerin mikrosertlik değerlerini değiştirmemiştir (p > .05). SP, SP+CP, CP ve SP+HP ile tedavi, irrigasyon protokolünden bağımsız olarak örneklerin mikrosertlik değerlerinde anlamlı bir artışa yol açmıştır (p <.05). İrrigasyon uygulanmış SP+CP örneklerinin mikrosertlik değerleri, irrigasyon uygulanmamış SP+CP örneklerine göre anlamlı bir miktarda yüksek ölçülmüştür( p < .05). Beyazlatma ajanları arasında dentin tübül çapı açısından HP grubunda anlamlı bir fark görülmüştür ve irrigasyon uygulanan örneklerde de örneğin dentin tübül çapı istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde artmıştır (p < .05). Beyazlatma ajanı uygulanan örnekler içerisinde hiçbirinde Ca, P değerleri ve Ca/P oranı anlamlı olarak değişmezken (p > .05), irrigasyon protokolü uygulanan dişlerde mineral değerlerinde artış görülmüştür (p < .05).

Hydrogen peroxide 35% (HP), carbamide peroxide 37 % (CP) and sodium perborate (SP) are the most common intracoronal bleaching agents used in internal bleaching which has become an important treatment modality in discolored teeth after regenerative procedures. Similar dimensioned 240 dentin sections were obtained from 60 intact human mandibular molar crowns. Samples were randomly divided into 2 groups according to the root canal irrigation exposure. Half of the samples (120) were exposed to root canal irrigants (10 ml NaOCl %2,5 for 20 minutes, 3 ml EDTA %17 for 3 minutes). Then samples were further divided into 6 sub-groups (n=20) according to the bleaching agents used: SP, CP, HP, SP+CP, SP+HP and no bleaching as a negative control group. Samples were treated with respective bleaching agents, then they were isolated with PTFE tape and stored for 2 weeks. On day 7, bleaching agents were renewed. All samples were stored at 25°C in saline. Vickers microhardness values were measured before and after the bleaching procedure. Samples were inspected under SEM for tubule radii and mineral content. Data was statistically analyzed. Irrigation alone did not influence the microhardness values of samples (p > .05). Treatment with SP, SP+CP, CP, and SP+HP significantly increased the microhardness values of samples regardless of the final irrigation regimen (p < .05). Microhardness values of irrigated/SP + CP treated samples were statistically higher than not-irrigated/SP + CP treated samples (p < .05). There was no significant difference among the bleached groups in terms of tubule radii except the HP group, although irrigated samples had significantly increased radii (p < .05). There was no significant increase in mineral values( Ca, P and Ca/P) of the bleached test subgroups when compared with non-bleached control groups (p > .05) but all surface mineral values were statistically higher among irrigated samples .