Anesteziyoloji ve reanimasyon anabilim dalı araştırma görevlilerinin erişkin hastalarda zor hava yolunu değerlendirebilme, zor hava yolu gereçlerini tanıma ve kullanabilme düzeylerinin değerlendirilmesi

Abstract

Kara, E. Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Araştırma Görevlilerinin Erişkin Hastalarda Zor Hava Yolunu Değerlendirebilme, Zor Hava Yolu Gereçlerini Tanıma ve Kullanabilme Düzeylerinin Değerlendirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi, Ankara, 2013.Hava yolu açıklığının sağlanması ve solunumun sürdürülmesi anesteziyologların temel yükümlülüklerinden birisidir. Anesteziyoloji ihtisası eğitim sürecinde, `Zor Hava Yolu Yönetimi? konusu oldukça önemli bir yer tutmaktadır. Buna rağmen eğitimin yeterli olup olmadığı, zor hava yolu gereçlerinin tüm araştırma görevlilerince tanınma ve kullanılabilme düzeyleri ve araştırma görevlilerinin bu konuda kendilerini yeterli hissetme durumları tartışma konusudur.Bu çalışmada; Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı araştırma görevlilerinin zor hava yolunu değerlendirebilme, zor hava yolu gereçlerini tanıma ve kullanabilme düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla; altı kısımdan oluşan bir anket formu hazırlandı. Hacettepe Üniversitesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu onayı (GO-13/142) alındıktan sonra; çalışmaya Hacettepe Üniversitesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı?nda eğitim görmekte olan yirmidokuz (29) araştırma görevlisi doktor dahil edildi.Araştırma görevlileri teorik sorulara %93- %100 oranında cevap verdiler. Preoperatif değerlendirmede en sık kullanılan testler; Mallampati skoru %100, ağız açıklığı %93 ve dil-diş yapısı %72 olarak tespit edildi. Fiberoptik entübasyon deneyimi %65- %100 oranında saptanırken; perkütan trakeotomi ve TTJV- Transtrakeal jet ventilasyon deneyimleri %0-%6 oranında bulundu. Araştırma görevlilerinin %79?unun zor hava yolu algoritmasını uygulama konusunda kendini yeterli hissetmediği saptanırken; %58?inin, zor hava yolu eğitiminin yılda iki kez tekrarlanması gerektiğini düşündüğü bulunmuştur.Çalışmanın sonucunda; araştırma görevlilerinin zor hava yolunun değerlendirmesi ve zor hava yolu gereçlerini tanıma konusunda yeterli oldukları görülmüştür. Fiberoptik entübasyon deneyimi oldukça iyi olarak değerlendirilirken; perkütan trakeotomi ve TTJV deneyimleri yetersiz bulunmuştur. Zor hava yolu yönetimi, algoritmanın uygulaması ve zor hava yolu gereçlerinin kullanımı konusunda kendilerini yetersiz buldukları ve daha fazla eğitime ihtiyaç duydukları gözlemlenmiştir.

Kara, E. Evaluation of the competence of residents at department of anesthesiology in the assessment of difficult airways and in the recognition and use of difficult airway devices. Hacettepe University Faculty of Medicine, Department of Anesthesiology and Reanimation, Master Thesis, Ankara, 2013.The maintenance of a stable airway and respiratory cycle is one of the most important responsibilities of the anesthesiologist. The topic of `Difficult airway management? represents a major part of training in Anesthesiology. Despite this, there is major concern towards whether education on this topic is satisfactory, whether residents in anesthesiology training are offered enough opportunities to use the devices aimed for the management of difficult airways and whether residents feel confident in their abilities in these topics and managing difficult airways.The aim of this study is to determine the level of competence of residents in anesthesiology training in the assessment of difficult airways and recoginition and use of difficult airway devices, and whether residents feel confident in managing difficult airways and using difficult airway devices. A survey composed of six sections was created for this purpose. After approval of the Hacettepe University Ethics Committee (GO-13/142), twenty-nine (29) residents in the Anesthesiology training program at Hacettepe University were included in the study.Residents answered 93-100%of the questions aimed at evaluating theoretical knowledge. The most common methods used for evaluating airways were Mallampati score at 100%, oral aperture at 93%and the state and position of the teeth at 72%. Experience with fiberotic intubation ranged from 65-100%whereas percutaneous tracheotomy and Trans-tracheal jet ventialation (TTJV) experience remained at only 0-6%. 79%of residents found themselves to be incompetent at applying the difficult airway algorithm and 58%believed that instruction on this topic should be repeated at least twice a year.The results of the study revealed that residents were competent in assessing difficult airways and recognizing difficult airway devices. Experience with fiberoptic intubation was found to be quite good, whereas experience with percutaneousvtracheotomy and TTJV was found to be insufficient. Residents expressed that they were not confident in their abilities to manage difficult airways, apply the algorithm for the management of difficult airways and use difficult airway devices. It was also concluded that residents believed that training in this area should be extended.