Uluslararası göç ve işçi dövizlerinin belirleyenleri: Türkiye örneği

Abstract

Türkiye'den yurtdışına işçi göçü 1960'larda başlamıştır. Göçün yönü önce Avrupa ülkelerine doğru olmakla beraber özellikle 1980'lerden sonra Arap ülkelerine, Rusya ve eski Sovyet ülkelerine yönelmiştir. Her ne kadar günümüzde yurtdışındaki işçilerle Türkiye'deki yakınları arasındaki bağ gerek ailelerin yanlarına alınması gerekse ikinci ve üçüncü kuşakların oluşması nedeniyle zayıflasa da, Türkiye'ye gönderilen işçi dövizleri önemli bir finansman kaynağı oluşturmaya devam etmektedir.Bu çalışmada 1970?2003 yıllarına ait çeşitli makroekonomik büyüklüklere ilişkin yıllık zaman serileri kullanılarak Türkiye'ye gönderilen işçi dövizlerinin belirleyenleri incelenmiştir. Ekonometrik modelin sonuçları işçi dövizlerinin enflasyon, kişi başına milli gelir, yurt dışındaki işçi sayısı, döviz kuru ve faiz farkı ile pozitif ilişkili, ücretlerle negatif ilişkili olduğunu göstermektedir.

Labor migration has been started from Turkey to foreign countries since 1960. The direction of migration was first to European countries, especially after 1980?s run to Arabic countries, Russia and old Soviet countries. Although the relationship between Turkish workers and their relatives in Turkey weaken because of the existence of second and third generation and to co-opt their relatives where they are working, remittances to Turkey is progressing which is very important financial source of Turkey.In this study, the determinants of remittances to Turkey analized by the annual time series datas which captured 1970?2003 macroeconomic factors. The results of econometric model shows that the relationship between inflation, GDP per capita, the number of workers in foreign countires, exchange rate, interest rate differences and remittances is positive. Relationship between wages and remittances is negative.