Cross-linguistic and cross-subject investigation of speech acts of refusals

Abstract

Bu çalışma Türkçeyi anadil olarak konuşan Türkler, anadili Türkçe olup İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türkler ve anadili İngilizce olan Amerikalıların söz edimlerinden ret ifadelerini kullanımlarını araştırmaktadır. Çalışma anadili Türkçe olup İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türklerin ret ifadelerindeki başarısı, strateji seçimi, ret ifadelerinin çeşitleri ve ret ifadesinin kullanıldığı durumlardaki konuşmacıların statü duyarlılığı açılarından üç grup katılımcı arasındaki benzerlik ve farklılıklar ve son olarak ret ifadelerinin kullanımında anadilden hedef dile transfer yapılıp yapılmadığı boyutlarını içermektedir.Bu çalışma için veriler Beebe, Takashashi ve Uliss-Weltz (1990) tarafından geliştirilen ve bu çalışmaya adapte edilen Söylem Tamamlama Testi ile toplanmıştır. Katılımcılar üç farklı gruptan oluşmaktadır. Birinci grup yirmi Muğla Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türk Dili Eğitim Bölümü öğrencisi, ikinci grup yirmi Muğla Üniversitesi Eğitim Fakültesi İngiliz Dili Eğitim Bölümü öğrencisi ve üçüncü grup anadili Amerikan İngilizcesi olan üniversite öğrencisi ya da mezunu yirmi kişiden oluşmaktadır. Toplanan veriler içerik analizi ve daha sonra bulguların frekans ve yüzde oranlarını saptamak amacıyla çapraz tablolama yöntemleri kullanılarak analiz edilmiştir.Araştırmanın sonucunda üç bulgu elde edilmiştir: (1) Anadili Türkçe olup İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencilerin ret ifadeleri, sınıflandırılmış ret ifadesi stratejileriyle ve anadili Amerikan İngilizcesi olan kişilerin aynı durumlara verdiği cevaplarla karşılaştırıldığında geçerli bulunmuştur. Bu durumda, anadili Türkçe olup İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencileri ret ifadelerini kullanmada başarılı oldukları söylenebilir. (2) Üç grup katılımcının kullandıkları ret ifadesi stratejileri benzer çıkmıştır. Sadece frekans ve yüzde oranları arasında bazı farklılıklar bulunmuştur. (3) Edimbilimsel transfer konusundaki bulgular üç ayrı boyuta bölünmüştür: (a) Anadili Türkçe olup İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencileri negatif transfer sebebiyle gerçek anadil kullanımlarından sapmıştır. (b) Anadili Türkçe olup İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencileri, Türkçe ve İngilizce kullanımların benzerlik göstermesine rağmen gerçek anadil kullanımlarından sapmıştır. (c) Anadili Türkçe olup İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencileri, Türkçe ve İngilizce kullanımların farklılık göstermesine rağmen gerçek anadil kullanımlarından sapmamıştır.

This study investigates the speech act realizations of Turkish Native Speakers, Turkish Learners of English as a Foreign Language (EFL), and Native Speakers of American English in refusing. It deals with the competence of Turkish EFL Learners in speech acts of refusals, differences and similarities between the three groups of participants in terms of strategy choice, refusal types, and status consciousness, and lastly whether the pragmatic transfer is made from the native language to the target language refusals.The data are collected by means of a Discourse Completion Test (DCT) adapted from Beebe, Takashashi, and Uliss-Weltz (1990). The participants consist of three different groups. The first group includes twenty (20) Native speakers of Turkish, who are students at Turkish Language Teaching Department of Faculty of Education, Muğla University. The second group includes twenty (20) Turkish EFL learners, who are students at English Language Teaching (ELT) Department of Faculty of Education, Muğla University. And finally, the third group involved in the study consists of 20 Native speakers of American English, who are students or graduates of different American Universities. The data are analyzed via content analysis and then crosstabulations are run to find out the frequency and percentage rates of the refusal strategies used by the participants.Research findings indicate that: (1) the refusal strategies used by Turkish EFL Learners are valid when compared to both the classification of semantic formulas and to native speaker responses to the same refusal situations. Therefore, Turkish EFL Learners can be regarded as competent in realizing speech acts of refusals. (2) Refusal strategies used by participants of each group are very similar in general. There are only slight differences in the frequency and percentage of usages of the formulas between the groups. (3) The findings on pragmatic transfer have been classified in 3 dimensions: (a) Turkish EFL Learners deviated from native speaker norms because of negative transfer, (b) Turkish EFL Learners deviated from native speaker norms although Turkish and English showed similarities, and (c) Turkish EFL Learners did not deviate from native speaker norms although Turkish and English showed differences.