Tip II diyabetes mellitus hastalarında rokuronyumun nöromusküler blokaj etkisinin gözlenmesi

Abstract

ŞAHİN A., Tip ll Diyabetes Mellitus Hastalarında Rokuronyumun Nöromusküler Blokaj Etkisinin Prospektif Gözlemsel İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Uzmanlık Tezi. Ankara 2015Giriş: Diyabetes Mellitus kronik, multisistemik tutulumu olan, insülin eksikliği ya da insülinin yetersiz salınımı sonucu karbonhidrat, yağ, protein metabolizmasında bozukluk meydana getiren bir hastalıktır. Metabolizmadaki bozukluğa bağlı olarak motor sinirlerde kısmi dejenerasyon ve hasara yol açar. Motor ünite ve segmental demiyelinizasyon nedeniyle sinir iletim hızında azalma meydana gelir. Bizim bu prospektif gözlemsel çalışmada amacımız; genel anestezi altında nöromüsküler blokör ajan olarak roküronyum alan tip II DM hastalarında diyabetik olmayan hastalara kıyasla postoperatif rezidüel kas gevşetici etkisi açısından anlamlı fark olup olmadığını araştırmaktır.Materyal-Metod: Çalışmaya elektif olarak karın içi cerrahi geçirecek 18 yaş üzeri ve ASA l, ll, lll olan toplam 82 hasta dahil edildi. Bunlardan 48'i diyabetik, 34'ü diyabetik olmayan grupta idi. Tüm hastalarda anestezi indüksiyonu intravenöz 2.5 mg/kg propofol ve 1 mcg/kg fentanil ile sağlandı ve kas gevşetici ajan olarak da 0.6 mg/kg roküronyum kullanıldı. TOF değeri sıfır olduğunda hastalar entübe edildi.Anestezi idamesinde inhalasyon anesteziği olarak sevofluran kullanıldı. Cerrahi bitiminde, neostigmin ya da sugammadeks enjeksiyonunu takiben uygun kriterler sağlandığında ekstübe edilen hastalar postoperatif derlenme odasına alındı. Tüm hastalarda demografik veriler, intraoperatif kalp hızı, SpO2, kan basıncı, ETCO2, Vücut sıcaklığı, TOF değerleri, BIS değerleri kaydedildi. TOF oranı 0.7 ve 0.9 oluncaya kadar geçen süreler, T1,T2, T3,T4 süreleri ve ekstübasyon ve göz açma süreleri kaydedildi.Bulgular: Tip ll diyabetik olan ve diyabetik olmayan, kas gevşetici olarak roküronyum kullanılan hastalarda nöromusküler blokaj etkisini karşılaştırdığımız bu çalışmada, roküronyum enjeksiyonundan T1, T2, T3 ve T4 gözükmesine ve TOF oranı 0.9 olana dek geçen süreleri diyabetik hasta grubunda anlamlı olarak daha uzunbulduk. Hastaların postoperatif derlenme odasına geçişteki TOF değerleri her iki grupta benzer olsa da; derlenme odasında 5. ve 10. dakikalarda bakılan TOF değerlerinde de diyabetik grupta daha düşük olacak şekilde anlamlı farklılık saptandı. Ayrıca ekstübasyon süresi de diyabetik hasta grubunda anlamlı olarak daha uzundu.Tartışma: Bu sonuçlara göre; diyabetik hastalarda bilinen nöropatik komplikasyon olmasa dahi, diyabetik geçirilen süreye bağlı olarak gelişen subklinik hasarlar sonucu roküronyum etki süresinde uzama olabileceğini düşünmekteyiz. Yine diyabetik hastalarda hipotermiye yatkınlık da görülebilmektedir ve bu durum da roküronyum etki süresinin uzamasında etken olabilir. Bu hasta grubunda rezidüel bloğu önlemek açısından intraoperatif ve erken postoperatif dönemlerde nöromusküler monitörizasyon uygulanması ve hipoterminin önlenmesi gerektiği kanısındayız.

ŞAHİN A., The Effect Of The Most Common Chronic Disease -Type II Diabetes Mellitus - On Neuromuscular Blockade Induced By Rocuronium Bromide-A Prospective Observational Trial, Hacettepe University, Speciality Thesis for Anesthesiology and Reanimation.Introduction: Diabetes Mellitus (DM) is a chronic, multisystemic disease. Etiology of Type II DM is insulin resistance or deficiency of insulin which can cause malfunction of carbonhydrate, fat and protein metabolism. This malfunction can cause degeneration and injury of motor neurons. As a consequence of motor unit and segmental demyelination the conduction rate decreases.In this prospective observational trial our aim is to evaluate the effect of Type II diabetes mellitus on neuromuscular blockade induced by rocuronium bromide.Materials-Methods: Eighty-two patients with American Society of Anesthesiologists (ASA) status I-III, aged between 18- who were scheduled for intraabdominal surgery were included in our study. Forty-eight of the patients were diabetic and thirty-four were non-diabetic. Anesthesia induction was maintained via propofol (2.5 mg/kg) and fentanyl (1mcg/kg) administration. Rocuronium bromide (0.6 mg/kg) was used as a muscle relaxant. The patient's trachea was intubated providing TOF count was zero. General anesthesia was maintained using sevoflurane. We used either neostigmin or sugammadex as the reversal agent. After maintaining adequate ventilation the patients were extubated and transferred to postoperative care unit. Demographic characteristics, intraoperative heart rate, SpO2, blood pressure measurements, etCO2, temperature, TOF ratios, BIS values of the patients were recorded. We also recorded the time interval starting from TOF ratio of 0.7 to TOF ratio of 0.9,Results: We found that the time interval between recovery of T1 and the TOF ratio of 0.9 is longer in diabetic patients. Although, TOF values of the patients at postoperative care unit are similar between groups, TOF values in 5. and 10. minutes are lower in diabetic patients. Also extubation period is longer in diabetic patients.Discussion: The present study has proven that the neuromuscular blockade effect is more dense and longer in diabetic patients due to subclinic nerve injuries and there is higher tendency of hypothermia even if none of the associated neurologic complications exist.Key Words: Diabetes Mellitus, Rocuronium, Neuromuscular block, TOF ratio