Özofagus skuamoz hücreli karsinomlarında prognozun belirlenmesinde D2-40 ve COX-2 ekspresyonunun önemi

Abstract

Özofagus Skuamoz Hücreli Karsinomu (ÖSHK) dünyada diğer kanserler içerisinde sekizinci sırada görülmesine rağmen bulunduğumuz coğrafyada beşinci sırada yer almaktadır. Prognozu oldukça kötü olup beş yıllık sağ kalım oranı %16-20'dir. Surveyinin çok düşük olduğu göz önüne alınacak olursa prognozun belirlenmesi ve tedavinin şekillenmesinde kullanılabilecek yeni belirteçlere ihtiyaç vardır. Bu amaçla son yıllarda önem kazanmış olan COX-2 ve D2-40 belirteçlerinin ÖSHK'lardaki yeri araştırılıp sağ kalım ve prognostik parametrelerle ilişkisi belirlenmeye çalışılmıştır. D2-40 (Podoplanin) lenfatik endotellerde bulunan müsin tipi transmembran glikoproteinidir ve malignitelerde lenfanjiogenezi belirlemek için kullanılır. D2-40'nın son zamanlarda vurgulanan özelliği ise tümör öncü hücresi işaretleyicisi olmasıdır. COX-2; serbest yağ asitlerinin siklikendoperoksitlere oksitlenmesi basamağında görev alan bir enzim olup normalde çoğu dokuda saptanamayacak kadar az miktardadır ve travma, inflamatuar sitokinler, büyüme faktörleri ve onkogenler tarafından indüklenebilir. Artışı kanserli dokularda defektif apopitoz, immünsüpresyon,tümör hücre proliferasyonu, anjiyogenez ve metastazdan sorumludur. Çalışmamızda ÖSHK'da COX-2 ve D2-40 antikorlarıyla immünhistokimyasal boyama uygulanarak boyanmanın yaygınlığı, yoğunluğu, histoskorları ile prognostik parametreler ve sağ kalım arasındaki ilişki istatistiki olarak değerlendirildi. COX-2 ile invazyon derinliği, lenfovasküler invazyon, lenf nodu metastazı, klinik evre ve sağ kalım; D2-40 ile klinik evre, lenfovasküler invazyon ve lenf nodu metastazı arasında anlamlı ilişki tespit edildi. Sonuç olarak her iki belirteç de (D2-40 ve COX-2) ÖSHK'da prognozubelirlemede anlamlı bulundu.Anahtar kelimeler: Özofagus Skuamoz Hücreli Karsinom, COX-2, D2-40

Esophageal squamous cell carcin-oma (ESCC) is the eighth most common cancer type in worldwide whereas it has the fifth rank in our region. Prognosis is poor, and survival rate lies between 16-20% after five years. Considering the low survival, new biomarkers are needed for planning thetherapy and the estimation of the prognosis. Potential role of COX-2 and D2-40 is investigated in ESCC and their associations with survival and prognostic parameters are sought. D2-40 (podoplanin) is a mucin type transmembrane glycoprotein which exists in the lymphatic endothelium, and it represents the lymphangiogenesis in malignancies. Another specialty of D2-40 is about being a tumor precursor marker which is investigated recently. COX-2 is an enzyme which plays a role in the oxidation of free fatty acids into the cyclic endoperoxides, and their amounts in most tissues are very low. Trauma, inflammatory cytokines, growth factors and oncogenes induce the COX-2. Increased COX-2 levels are associated with defective apoptosis, immunosuppression, tumor cell proliferation, angiogenesis and metastasis. In this study, immunhistochemical staining with COX-2 and D2-40antibodies in ESCC was assessed and association between staining diffusivity, intensity and histoscores and other prognostic parameters were evaluated statistically. COX-2 staining was found to be associated with invasion depth, lymphovascular invasion, lymph node metastasis, tumor stageand survival whereas D2-40 was found to be associated with lymphovascular invasion, lymph node metastasis and tumor stage. As a conclusion, both markers were found useful in the estimation of prognosis of ESCC.Keywords: Esophageal Squamous Cell Carcinoma, COX-2, D2-40