Yukarı Çukurova`da aşıklık geleneği ve Aşık Eyyubi

Abstract

Türk Âşık Edebiyatı içerisinde değerlendirebileceğimiz âşık tarzı şiir geleneği Yukarı Çukurova ve çevresinde de canlı bir biçimde devam etmektedir. Âşıklık geleneğinin köklü bir yapıya sahip olmasını, bölgenin geçmişte hüküm süren göçebe kültüründe aramak gerekir. Elde edilen bilgilere göre, Karacaoğlan, İlbeylioğlu, Gündeşlioğlu, Dadaloğlu, Cingözoğlu vd. gibi pek çok tarihi şahsiyet, âşık tarzı şiirin, göçebe çevresinde yetişmiş temsilcilerindendir. Yukarı Çukurova adı verilen kesimde, yüzyıllar boyunca devam eden Karacaoğlan türküleri söyleme geleneği sadece âşıklar arasında değil, halk arasında da yaygın bir özelliktir ve kuşaktan kuşağa aktarılarak günümüze kadar süregelmiştir. Bu nedenle, özellikle doğulu âşıklarda görülen usta - çırak ilişkisi, çevrede fazla yaygın olmayıp, âşık tarzı şiirin eski temsilcilerinden hemen her konuda etkileme söz konusudur. Bölgedeki âşıklar, sazlı ve sazsız olmak üzere iki başlık altında icra geleneğini devam ettirmektedirler.ııı ¦¦ r, ı._`. İnceleme konumuz içerisinde örnek olarak çeşitli.;. yönleri ile ele aldığımız; bölgenin yaşayan âş ıklarından Eyyûbî, âşıklık geleneğini her yönüyle devam ettiren bir şahsiyettir. Geçmişte ve günümüzde yaşayan bazı âşıkların şiirlerinden ve icraya dayalı faaliyetlerinden hareketle âşık tarzı şiir geleneğinin, standart bir anlayışla zamanın şartlarına uygun biçimde gelişme gösterdiği gözlenmiştir.

Die poesiform der wandernden Volkssengern, die wir in der Volkssaenger-Literatur bewertet haben, ist in Oberem- Çukurova und in Umgebung dauernd vorhanden. Die feste Grundlage wandernder Volkssaengertradition hiKMKjl. (i«ivon ill), (lass in dionem Cob id i iwIhm' (> i ik> Nomadenkultur herrschte. Nach den vorhandenen Kenntnissen sind Karacaoğlan, İlbeylioğlu, Gündeşlioğlu, Dadaloğlu, Cingözoğlu und die anderen geschichtlichen Persönlichkeiten die Vertreter der wandernden Poesieform, die in der Umgebung von Nomaden entstehen. im sogenannten Çukurova-Gebiet vorhandene Tradition der Lieder von Karacaoğlan ist nicht nur unter wandernden Volkssaengern, zondern auch unter dem Volk ein Weitverbreitete Besonderheit und ist von Generation zu Generation übertragen und bis heute gekommen. Deshalb ist die Meister-Lehrling-Beziehung, die besonders bei den östlichen wondernden Volkssaenger beobacht wird, in dieser Umgebung nicht weitverbreitet.Die wondernden Volkssaenc si İT* `'3 ıger dieses Gebiets f$ijjr^fl!//3rfrfiş » Tradition mit öder ohne Saz (Musikmstrument ) durc«ı. % x,.. ` Jv.1* Die zur Zeit lebender wandernden VolkssaengeV^fily^.ûJbîv!,,^/; %;?*% ^4->y ^ den wir für unsere Forschungsarbeıt als Beıspiel g&^en'j.t* haben, führt diese Tradition aus verschiedenen Seiten fort. Aus manchen Poesien von manchen wandernden Volkssaengern, die früher lebten und heute noch leben, ist es zu erfahren, dass diese Art Poesientradition in standardisiertem Verstaendnis und den Bediengungen der Zeit entsprechend ein Wachstum erlebt.