Kurumsal yönetişim ve finansal raporlama kalitesi: Türkiye örneği

Abstract

Bir kültür olarak ele alınan kurumsal yönetişim, hesap verilebilirlik, şeffaflık, adillik, katılımcılık, etkililik, tutarlılık, sorumluluk olmak üzere yedi prensibe dayanmaktadır. Güçlü ve istikrarlı olmayan piyasa koşullarına sahip gelişmekte olan ülkeler için kurumsal yönetişim, temel bir Vekâlet Teorisinden daha ileri düzeyde incelenmelidir. İyi kurumsal yönetişim uygulamalarını benimseyen kurumlardan, paydaşları daha kaliteli bir finansal bilgilendirme beklemektedirler. Firmaların kurumsal yönetişim yapısıyla, finansal raporlama kalitesi arasındaki ilişkinin Türkiye örneğinde incelendiği bu çalışmada, rassal etkili panel veri analizi gerçekleştirilmiştir. 2008-2013 yılları arasında BİST-100 kapsamında işlem gören 94 finansal olmayan firmaya ait 329 veri kesiti ve bu firmalar içinden XKURY'de yer alan ve kurumsal yönetişim derecesine sahip olan firmalar geniş bir bakış açısıyla incelenmiştir. Finansal raporlama kalitesi Düzeltilmiş Jones Modeli'ne aktif getiri oranının eklenmesiyle elde edilen Kothari modeliyle ölçümlenmiştir. Analizde ayrıca, kurumsal yönetişim yapısına ilişkin içsel geçerlilik sorunu nedeniyle, Hausman Taylor modeli kullanılarak, CEO'sunun işletme alanında yüksek lisans eğitimine sahip olması ve dört büyük denetim firmasından bağımsız denetim hizmeti alması durumundan oluşan araç değişkenlerle de inceleme yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, BİST-100'de 2008-2013 yılları arasında işlem gören finansal olmayan kurumlarda, şirket büyüklüğü arttıkça finansal raporlama kalitesi artmaktadır. Kurumsal yönetişimin içsel geçerlilik sorunu çözüldüğünde şirket büyüklüğüyle beraber, şirketlerin halka açıklık oranının da finansal raporlama kalitesi üzerinde pozitif yönde etkisi olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, kurumsal yönetişim derecesine sahip olan firmalarda, kurumsal yönetişimin içsel geçerlilik sorunu çözüldüğünde kaldıraç oranının artmasının finansal raporlama kalitesi üzerinde negatif yönlü etkisinin olduğu sonucuna varılmıştır.

Corporate governance is a culture deployed throughout all levels of the company and it consists of seven core principles. These principles are consistency, responsibility, accountability, fairness, transparency, effectiveness and deployment. In weak and inconsistent form of markets, corporate governance should be considered more than the Agency Theorem. In the companies which adopt good corporate governance principles, shareholders and stakeholders expect higher quality of financial reports. This dissertation analyzes the relationship between corporate governance structure and financial reporting quality in Türkiye with a random effect panel analysis. The study comprehends 94 BİST-100 non-financial companies with 329 cross-sectional data between 2008-2013, and the companies listed in XKURY and that have corporate governance ratings are analyzed with a broad perspective. The Proxy for financial reporting quality of the firms is calculated based on Kothari Model which adds return on asset ratio to the Modified Jones Model. Endogeneity problem of corporate governance is handled by using Hausman Taylor Model and the use of instrumental variables. The instrumental variables are selected as if the CEO has a graduate degree in management and if the company has been audited by Big 4. As a result, in BİST-100 firms, an increase in the size of the firm has a positive and statistically significant effect on the financial reporting quality. After solving the endogeneity problem, in addition to the size of the firms, it is resulted that the free float rate has also a positive impact in the financial reporting quality. In the companies with corporate governance ratings, after applying Hausman Taylor Model to solve the endogeneity problem of corporate governance, it is concluded that the increase in leverage ratio leads to a lower financial reporting quality in the companies listed in XKURY and have corporate governance ratings.