Öğrencilerin iyimserlik ve kötümserlik kişilik özelliklerinin iletişim becerilerine olan etkisi: Gaziantep Turizm ve Otelcilik Meslek Yüksekokulu`nda yıllar itibarıyla bir kıyaslama

Abstract

Bu araştırmada, turizm eğitimi alan öğrencilerin iyimserlik ve kötümserlik kişilik özelliklerinin iletişim becerilerine olan etkisini araştırmak ve bunları çeşitli değişkenler açısından incelemek amaçlanmıştır. Veri toplama yöntemi anket olan bu araştırma, 2018-2019 Akademik Yılı güz döneminde Gaziantep Üniversitesi Turizm ve Otelcilik Meslek Yüksekokulu'nda eğitim alan 304 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Aynı araştırma aslında 2014-2015 Akademik Yılı güz döneminde 383 öğrenciyle gerçekleştirilmiş fakat çeşitli sebeplerden dolayı araştırma tamamlanamamıştır. Elde edilen sonuçlarda yıllar itibarıyla bir kıyaslama yapılabilmek adına bu 383 anket de ayrıca analiz edilmiştir. Her iki dönem verilerinin normal dağılım gösterip göstermediği göz önünde bulundurularak standart sapma ve aritmetik ortalama değerleri hesaplanmış; frekans, yüzde, `Bağımsız Değişken T Testi`, `Tek Yönlü Varyans Analizi`, `Mann-Whitney U`, `Kruskal- Wallis H Testi`, `Spearmanve Pearson Korelasyon` analizi uygulanmıştır. Araştırmanın sonucunda; öğrencilerin iyimserlik ve kötümserlik kişilik özellikleri ile cinsiyet, öğrenim türü, anne ve baba birlikteliği, babanın eğitim seviyesi, aslen yaşanılan bölge ve yer arasında her iki dönemde de istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılığın bulunmadığı, annenin eğitim seviyesine göre ise yalnızca 2014-2015 Akademik Yılında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılığın bulunduğu, bununla beraber yine öğrencilerin iletişim becerileri ile öğrenim türü, aslen yaşanılan bölge ve yer arasında yalnızca 2014-2015 Akademik Yılında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılığın bulunduğu tespit edilmiştir. Ayrıca her iki dönemde de öğrencilerin iyimserlik ve kötümserlik kişilik özellikleri ile iletişim becerileri arasında pozitif yönde, küçük düzeyde ve anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır.

In this study, it is aimed to investigate the effect of optimism and pessimism personality traits on the communicationskills of the studentsreceivingtourismeducation and to examinethem in terms of variousvariables. Based on the quantitativemethods, this researchwasfulfilledover 304 studentswhowerebeingeducating at Gaziantep University Tourism and Hotel Management Vocational School in the fallsemester of 2018-2019 AcademicYear. In order to replicate the aforementionedresearh, samequestionnairewasconducted this time on 383 students in the fallsemester of 2014-2015 AcademicYear, but the researchcould not be completedforvariousreasons. In order to be able to make a comparisonbyyears, these 383 questionnaireswerealsoanalyzed. Standarddeviation and arithmeticmeanvalueswerecalculatedconsidering the normal distribution of both data setsbelongingdifferenttimelines. Thenafter, frequency, percentage, `Independent-Samples T Test`, `One-WayAnova`, `Mann-Whitney U Test`, `Kruskal-Wallis H Test`, Spearman and Pearson correlationanalysiswereapplied. According to the results of the study, nosignificiancedifferencewerereachedbetweentwoperiodsfor the personality traits and defininingcharacteristics of sampleconcerninggender, type of education, parentealeducationlevel, the region of heritage. On the otherhand, for the mother'seducationlevelonly, it wasfoundthattherewas a statisticallysignificantdifferencetoward 2014-2015 session. A statisticallysignificantdifferencebetweenvariables of communicationskills and categoricalfactorssuch as the type of education, the regionresidenceforonly 2014-2015 Academicsession. Finally, a lowlevelwithsignificancerelationwas optimism and pessimism personality traits and communicationskills.