Nesneye yönelik sistemlerde uyum ve sınıf içi bağımlılığın ölçülmesinde yeni bir yaklaşım

Abstract

Nesneye yönelik sistemlerde, sınıf uyumu (cohesion) sınıf üyeleri arasındaki ilişkinin derecesini ifade etmektedir. Sınıf uyumu kötü tasarlanmış sınıfları geliştirmek için kullanılabilmektedir. Geçmiş yıllarda, literatürde, metotların öznitelik kullanım kriterini temel alan çeşitli ölçütler önerilmiştir. Bu ölçütler sınıf uyumunu sınıf üyelerinin arasındaki bağlantı temelinde elde etmişlerdir. Bununla birlikte, sunulan bu ölçütlerin hiçbiri üyeler arasındaki ilişkileri tam olarak tanımlamamışlardır. Özellikle, metot-öznitelik referanslarının ilişki yönü, metot-öznitelik referans sayıları ve öznitelikler arasındaki bağımlılıklar göz ardı edilmiştir. Bu tür problemleri gidermek için bu çalışma kapsamında sınıf üyeleri arasındaki tüm etkileşim desenlerine odaklanan yeni bir metot tabanlı ölçüt önerilmektedir. Önerilen ölçüt, bir matematiksel çerçeve kullanılarak analitik olarak doğrulanmaktadır. Ek olarak, önceden tanımlı sınıflar üzerinde ve bir açık kaynak kodlu uygulama üzerinde önerdiğimiz ölçütün etkinliğini göstermek için durum çalışması yapılmıştır. Daha sonra, elde edilen sonuçların karşılaştırılması ile önerdiğimiz ölçütün mevcut ölçütlerin elde edemediği farklı bir yaklaşıma sahip olduğunu gösterilmiştir.

In object-oriented systems, cohesion refers to the degree of the relatedness of the class members. Cohesion could be used to improve poorly designed classes. In previous years, several metrics based on instance variable usage criteria for methods have been proposed in the literature. They capture class cohesion in terms of connections among class members. However, almost none of these metrics have completely defined the relationships among the members. Specially, the relation direction of the method-instance variable references, the number of method-instance variable references, and dependencies among instance variables are neglected. In order to eliminate these problems, this study proposes a new method-based metric which focuses on all interaction patterns among the class members. The proposed metric is analytically verified using a mathematical framework. Additionally, a case study on predefined classes is performed to demonstrate the effectiveness of our new metric. Then, by comparing results, we demonstrate that proposed metric captures a different approach which is not captured by the existing cohesion measures.