Engelli çocuğu olan bireylerin depresyon ve umutsuzluk düzeyleri ile algılanan sosyal destek arasındaki ilişkinin belirlenmesi
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Bu araştırma, engelli çocuğu olan bireylerin depresyon ve umutsuzluk düzeyleri ile algılanan sosyal destek arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacı ile tanımlayıcı olarak 15 Şubat-15 Ekim 2017 tarihleri arasında yapıldı. Araştırmanın evrenini, T.C. Sağlık Bakanlığı'na bağlı Gaziantep' te bulunan kadın doğum ve çocuk hastalıkları hastanesi' ne engelli çocuğu için yatarak veya ayaktan tedavi görmek için başvuran bireyler oluşturdu. Örneklem sayısı power-güç analizi ile hesaplanarak 200 olarak belirlendi. Çalışma kriterlerine uygun olan 205 birey çalışmaya dahil edildi. Araştırmanın verileri `Kişisel Bilgi Formu`, `Beck Depresyon Ölçeği`, `Beck Umutsuzluk Ölçeği` ve `Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği'' ile toplandı. Araştırmaya katılan engelli çocuğu olan bireylerin ölçek toplam puan ortalamaları; Beck depresyon ölçeği 21,53±12,82, Beck umutsuzluk ölçeği 9,21±4,75, Çok boyutlu algılanan sosyal destek ölçeği 44,72±15,72 olarak saptandı. Depresyon düzeyi yüksek olan bireylerin umutsuzluk düzeylerinin yüksek (r=0,594, p=0,000), umutsuzluk düzeyleri yüksek olan bireylerin algıladıkları sosyal desteğin düşük olduğu (r=-0,149, p=0,033), depresyon düzeyleri yüksek olan bireylerin algıladıkları sosyal destek düzeylerinin düşük olduğu (r=-0,128, p=0,068) saptandı. Bireylerin depresyon, umutsuzluk ve algıladıkları sosyal destek düzeyleri ile engelli çocuklarının bakımlarını karşılayabilme ve çocuklarıyla yeterince ilgilenebilme durumları arasında istatistiksel anlamlı bir fark olduğu saptandı (p<0,05). Engelli çocuğa sahip bireylerin depresyon ve umutsuzluk yaşadıkları, yakın çevrelerinden sosyal destek göremedikleri belirlendi. Engelli çocuğa sahip olan bireylerin sosyal destek sistemleri artırılarak depresyon ve umutsuzluk düzeylerinin azaltılması sağlanabilir.Anahtar Kelimeler: Engelli çocuğu olan birey, Engelli çocuk, Depresyon, Umutsuzluk,Algılanan sosyal destek. The study was conducted as a descriptive study between February 15 and October 15, 2017 to determine the relationship between depression, hopelessness and perceived social support levels of individuals with disabled children. The universe of research created individuals with disabilities who were applying for outpatient or inpatient treatment on the obstetrics and gynecology hospital affiliated to the T.C. Ministry of Health, in Gaziantep. The number of samples was determined as 200 by power analysis. 205 individuals who met the study criteria were included in the study. The data of the study were collected by `Personal Information Form`, `Beck Depression Scale`, `Beck Hopelessness Scale` and `Multidimensional Scale of Perceived Social Support`.The total average of the scores of the parents who have participated in the research; depression 21,53±12,82, hopelessness 9,21±4,75, and perceived social support as 44,72±15,72. Individuals with high depression level had higher hopelessness levels and those with lower depression levels had lower hopelessness levels (r=0,594, p=0,000). Individuals with high levels of depression were found to have higher levels of hopelessness (r = 0.594, p = 0.000), individuals with higher hopelessness had lower levels of social support (r = -0,149, p = 0.033) (r = -0,128, p = 0,068). Parents were found to have a statistically significant relationship between depression, hopelessness and social support levels and the ability of disabled children to meet their care and to deal with children adequately (P<0.05). It was determined that individuals with a disabled child had depression and hopelessness, and did not see social support from their immediate surroundings. Increasing the social support systems of individuals with disabilities children can reduce their depression and hopelessness.Key words: Depression, Disability, Disabled child, Hopelessness, Individuals ofdisabled, Perceived social support
Collections