Kireç stabizasyonu ile zemin iyileştirilmesi ve plaxis ile yorumlanması

Abstract

Dolgu çalışmaları günümüzde inşaat faaliyetinde sıklıkla uygulanan bir metottur. Eğimli arazilerin kot farkının ortadan kaldırması ve kazı-dolgu miktarının dengelenmesi açısından dolgu uygulamaları ekonomik bir yöntemdir. Yapılan bu tez çalışması kapsamında Plaka yükleme deneyi ile kireç kullanılarak iyileştirilen zeminlerin elastisite modülü, poisson oranı gibi temel mühendislik parametrelerin değiştirilerek ve değişen parametrelerin zemin deplasmanı üzerindeki etkisi incelenmiştir. Zemin poisson oranı 0,1-0,25 arasında değiştiğinde, oluşan deplasmanların %27'ye kadar azaldığı görülmüştür. Yapılan analizler Plaxis sonlu eleman programı kullanılarak incelenmiştir. Analizlerde Mohr-Coulomb metodu kullanılarak uygulanan yüke karşılık zeminde oluşan deplasmanlar belirlenmiştir. Ayrıca dolgu zeminlerde kireç katkısının zeminin taşıma gücünü önemli ölçüde arttırdığı saptanmıştır. Tez kapsamında analizler İzmir Turgutlu sanayi bölgesindeki silt -kum karışımı, taşıma gücü zayıf olan zeminlere %2 oranında kireç katkısı yapılarak zemin iyileştirilmesi çalışması üzerinden incelenmiştir. Uygulamanın yapıldığı alanda plaka yükleme testlerinden elde edilen sonuçlar aynı zamanda Plaxis Sonlu elemanlar programı kullanılarak modellenmiş ve karşılaştırılmıştır. Derinlere doğru değişen zemin gerilmelerinin kireç katkısı ile değişimi incelenerek sonuçlara etkiyen faktörler üzerinde durulmuştur. İncelemelerin yapıldığı her iki tabakada zemin poisson oranı arttıkça deplasman miktarının düştüğü gözlenmiş, arazi sonuçları ile Plaxis sonuçları karşılaştırıldığında sonuçlar arasında yaklaşık %10 farklılık görüldüğü tespit edilmiştir.

Nowadays, excavation and earthfill works of soils are common methods for infrastructure works. It is an economical method to balance the amount of excavation and earthfill to flatten the construction sides to decrease the slopes. In the scope of thesis, the basic engineering parameters such as modulus of elasticity, poisson ratio changed, and the effect of these parameters on the soil displacement were investigated by using plate loading tests and the Plaxis program. When the poisson ratio of the soil is between 0,1-0,25 deformations in the soil decreases by 27%. The results of deformations and corresponds to the applied load by plate loading test were compared with Plaxis finite element modelling results. In the analyzes, Mohr-Coulomb method is used to determine soil displacements during modelling. Plaxis analyses were performed by changing the poisson ratio and elasticity modulus of the stabilized soil. It has been found that lime additive in the earthfill creates a significant increase in soil bearing capacity. Analyzes showed that mixture of silt, sand and clay can be modified by 2% lime additive that increases the soil bearing capacity considerably. The plate loading tests carried out in İzmir Turgutlu industrial area were also modeled and compared with the Plaxis Finite Element program. According to the results on two earthfill layers, it is found that when poisson ratio of the fill layer increases, then the deformations in the soil decreases. There is a limited 10% difference, when the results of plate loading test conducted in the field and Plaxis analysis are compared.