Yoğun bakım ünitelerinde çalışan hekim ve hemşirelerin yoğun bakım kaynaklarını paylaştırmakla ilgili tutum ve görüşleri ile çağdaş adalet kuramlarının ilişkisi

Abstract

BAŞLIK: Yoğun Bakım Ünitelerinde Çalışan Hekim ve Hemşirelerin Yoğun BakımKaynaklarını Paylaştırmakla lgili Tutum ve Görüşleri ile Çağdaş AdaletKuramlarının lişkisiYAZAR: Aslıhan AKPINARÖZETÇalışmamızın amacı yoğun bakım çalışanlarının hasta kabul ve taburcu kararlarıve bu kararlarında tıbbi fayda, sosyal değer, toplumsal fayda gibi çeşitli faktörlerinönemine yönelik tutumları hakkında bilgi edinmektir.XII. Ulusal Yoğun Bakım Kongresi katılımcılarıyla yürütülen çalışmaya 74'ühekim 17'si hemşire 91 yoğun bakım çalışanı katılmıştır. Katılımcıların kişisel veprofesyonel özellikleri ile hasta kabul/taburcu kararları ve bu kararlarındakullandıkları ölçütler arasındaki ilişki ki-kare analizi ile değerlendirilmiştir.Ortalama 5 yıllık yoğun bakım deneyimi bulunan yoğun bakım çalışanlarınınönemli kısmı (%80,2) triyaj deneyimine de sahiptir. Yoğun bakım çalışanlarınınkararlarında en etkili buldukları ölçütler (%70,2) tıbbi faydaya ilişkin ölçütler ikenkararlarda en az etkili bulunan (%25,9) toplumsal faydaya ilişkin olanlardır.Katılımcıların yarıdan fazlası (%61,4) solunum desteğini ret ile ilgili yaşayan dileğibulunan hastayı ve yaklaşık yarısı (%49,4) kalıcı bitkisel hayattaki hastayı yoğunbakıma kabul etmektedir ve bazı kabul kararlarında dini ve siyasi görüşlerin etkisibulunmaktadır. Hasta kabul/taburcu kararlarında genel olarak orantılılık ilkesigereklerinin dışında sadece tıbbi yararı gözeten katılımcıların çoğu (%75,3)kararlarına dayanak oluşturacak ulusal politikalara ihtiyaç duymaktadır.Bu sonuçlar yoğun bakım çalışanlarının kaynakları adil paylaştırma ödeviniyerine getirmede başarılı olduklarını söylemeyi güçleştirmektedir. Yoğun bakımünitesine kabul/taburcu kararlarında nafile tedavi kararları; orantılılık ilkesiningerekleri dışında kararlar almaları; hastanın beklenen yaşam kalitesi ve hastatercihlerini görmezden gelebilmeleri; ayrımcılık yapabilmeleri; paternalistik tutumlarsergilemeleri bu iddiamızı desteklemektedir. Bu nedenle yoğun bakım çalışanlarınayönelik etik eğitimi ile yoğun bakım kaynaklarının etkin kullanılmasını sağlayacaktriyaj eğitimi planlanmalıdır. Ayrıca; ulusal derneklerin öncülük ettiği geniş tabanlıfikir birliğiyle adaletli kararlara dayanak oluşturacak ulusal politikalar geçkalınmadan hazırlanmalıdır.

TITLE: The Correlation Between Attitudes of Intensive Care Physicians and NursesTowards Allocation of Intensive Care Resources and Contemporary Theories ofJusticeAUTHOR: Aslıhan AKPINARABSTRACTWe aimed to gain information about intensive care practitioners? patientadmission/discharge decisions and their attitudes towards the importance of variousfactors such as medical benefit, social worth and social benefit.The study was carried out at 12?th National Intensive Care Congress in Turkey.Out of 91 participants 74 of them were physicians and 17 of them were nurses. Theaverage intensive care unit experience for participants was 5 years with 80.2% triageexperience as well. While the medical benefit criterions were found to be the mosteffective (70.2%) criterions, social benefit criterions were the least effective (25.9%)by the intensive care practitioners. More than half of the participants (61.4%)admitted a patient with a living will stating that the patient refuses artificial ventilatorsupport. Approximately half of them (49.4%) admitted a patient in persistentvegetative state. In some of admission decisions there are an effect of religious valuesand political views. Most of the participants were needed national policies which werejustifying their decisions.These results make difficult to say that the intensive care practitioners aresuccessful enough to abide by the duty of justice. In admission and dischargedecisions futile treatment decisions; decisions which are not within the principle ofproportionality; omitting the patients? expected quality of life and preferences;discriminating patients and behaving paternalistic are supportive of our hypothesis.Thus it should be planned to train intensive care practitioners abouttheoretical/applied ethics and triage. In addition national policies should be createdwith support of the national professional societies.