Çocukluk çağı travmatik yaşantıları, yetişkin bağlanma stilleri ve psikolojik iyi oluşun evlilik doyumu üzerindeki etkisi

Abstract

Amaç: Araştırmanın temel amacı, çocukluk çağında yaşanan travmaların evlilik doyumunu etkileme düzeyini analiz etmektir. Çocukluk travmaları ve bağlanma stillerinin evlilik doyumu üzerindeki etkilerine bakılırken bunun dışında, evlilik biçimi, evlilik süresi ve eğitim durumları gibi değişkenlerin evlilik doyumu üzerinde farklılık yaratıp yaratmadığına da bakılacaktır. Yöntem: Çalışmanın amacı doğrultusunda en az 1 yıldır evli kadın katılımcılar ile ölçekler elden verilip veriler toplanmıştır. Katılımcılara Kişisel Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri (YİYE-II), İlişkilerde Mutluluk Ölçeği (İMÖ) ve Semptom Değerlendirme Ölçeği (SA-45) uygulanmıştır. Verilere Pearson Korelasyonu, Bağımsız Örneklemler T Testi ve Varyans Analizi uygulanmıştır.Bulgular: Yapılan istatistik sonucunda sosyo-demografik özellikler ile evlilik doyumu arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Bununla birlikte bağlanma örüntüleri, psikolojik iyi oluş ve travmatik yaşantılar ile evlilik doyumu arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Sonuç: Bulgular, istismarın evlilik doyumu ile aynı zamanda ihmal ve istismarın bağlanma stilleri ile yakından ilişkili olduğunu göstermiştir. Diğer yandan bulgular, çocuklukta yaşanan olumsuz olayların ileride evlilik ilişkisinde doyumsuzluğa yol açabileceğini göstermiştir.

Objective:The main purpose of the study is to analyse the childhood traumatic experiences impact on marital satisfaction. While considering the childhood trauma and attachment styles impacts on marital satisfaction, differences between some socio-demographic factors such as marital style, length of marriage and education level will also be referred.Method: Participants are randomly selected between women married more than a year and they filled out Childhood Trauma Questionnaire, Experiences in Close Relationship II (YIYE-II) and Symptom Assesment-45 (SA-45), Relationship Happiness Questionnaire (İMO), Pearson Correlation, Independent Samples T Test and One-Way Anova were applied to the data.Results: According to the results of the statistics, there was no statistically significant difference between socio-demographic factors and marital satisfaction. However, significant relationships have been found between marital satisfaction and attachment styles, psychological well-being, and traumatic experiences. Conclusions: The findings showed that abuse is closely related to marital satisfaction and abuse and neglect are also related to attachment styles. On the other hand, the study indicated that negative events in childhood can cause dissatisfaction in the marriage relationship in the future.