Mandibular korpus kırıklarının cerrahi tedavisinde uygulanan çeşitli fiksasyon metodlarının stabilizasyon üzerine etkilerinin in vitro olarak karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Maksillofasiyal bölgede mandibula korpus bölgesi en sık travmaya maruz kalan alanlardan biridir. Çalışmamızın amacı, mandibula korpus kırıklarında 4 farklı fiksasyon metodunun biyomekanik olarak karşılaştırılmasıdır. Materyal ve Metot: 24 adet taze koyun hemimandibulası kullanılan çalışmamızda, basit mandibular korpus kırığı oluşturularak, 4 gruba ayrıldı. Çalışmadaki bütün gruplarda dört delikli 2.00 mm miniplak sistemleri kullanıldı ve her bir grub 6 hemimandibuladan oluşmaktadır. İlk grup nötral bölgede bir miniplak, ikinci grup gerilme ve sıkışma bölgelerinde iki miniplak, üçüncü grup gerilme bölgelerinde (dişli alanda) arch bar ve nötral bölgede bir mini plak, dördüncü grup, gerilme bölgesinde (dişli alanında) fiber splint ve nötral bölgede bir miniplak içeriyordu. Tüm gruplarda miniplaklar Champy'nin tarif ettiği osteosentez hatlarına yerleştirildi. Daha sonra tüm hemimandibulalar, fiksasyon materyalleri kalıcı deformasyon gösterene kadar servohidrolik test cihazında vertikal yüke maruz bırakıldı. Veriler `BlueHill 2` yazılımıyla değerlendirildi.Bulgular: Maksimum kuvvet açısından bakıldığında, tek miniplak fiber splint ve çift miniplak grubu arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. Bununla birlikte tek miniplak fiber splint ve tek miniplak arch bar grupları arasında da maksimum kuvvet yönünden istatiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. Diğer tüm gruplar arasında maksimum kuvvet açısından istatiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Maksimum deplasman değerleri açısından; tek miniplak fiber splint ve çift miniplak grubu arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark gözlemlenmezken; diğer tüm gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur.Sonuç: Çalışmamızda tek miniplak grubunun fiksasyon stabilizasyonu açısından en düşük seviyede olduğu görülmüştür. Fiber splintin kırık fiksasyonunda arch bar yerine alternatif olabileceği düşünülmektedir. Bununla birlikte çift miniplak kullanımının dezavantajlı olduğu durumlarda tek plak fiber splintle desteklenerek kullanılabilir.Anahtar Kelimeler: Mandibula Korpus Kırıkları, Fiksasyon Sistemleri,Stabilit

Aim: The mandibular corpus region of the maxillofacial complex is one of the areas most frequently exposed to trauma. The aim of our study was to compare the biomechanical features of 4 different fixation methods, in which mandibular corpus fractures were treated.Material and Methods: The study employed 24 fresh sheep hemi-mandible replicas, which simulated simple fractures of the mandibular body, divided into four groups. 2.00 mm system titanium plate with four holes were used in all the groups and each of it consisted of 6 hemi-mandibles. First group contained one mini plates in the neutral zones, second group contained two plates in the tension and compression zones, third group contained an arch bar in tension zones(in the dental area) and a miniplate in the neutral zones, fourth group contained fiber splint in tension zones (in dental area) and a mini plate in the neutral zones. In all groups, the mini plates were placed in the osteosynthesis lines described by Champy. Subsequently, all of the hemimandibles were subjected to a vertical load on the servohydraulic tester until the fixation materials showed permanent deformation. The data was evaluated using `BlueHill 2` software.Results: The peak load values indicated that no statistically significant difference was found between the single mini plate fiber splint and double mini plate group (p=0,818). No statistically significant difference was found between the single miniplate fiber splint and single mini plate arch bar groups (p=0,065). However statistically significant differences were found between all other groups in terms of peak load values. In terms of peak displacement values; A statistically significant difference was not observed between the single mini plate fiber splint and double mini plate group (p=0,957) and statistically significant differences were found between all other groups. Conclusion: In our study, it was observed that the single mini plate group was at the lowest level in terms of fixation stabilization. Fiber splint on fracture fixation is considered an alternative to arch bars. However, in cases where the use of double mini plates is disadvantageous, fiber splint supported single plate can be used.Key Words: Mandibular Corpus Fractures, Fixation Systems, Stability