Transkraniyal doğru akım stimülasyon tedavisi: İnmeli hastalarda üst ekstremite motor fonksiyonlar üzerine etkileri

Abstract

Bu prospektif, randomize ve kontrollü araştırmanın birincil amacı anodal tDAS veya bihemisferik tDAS'nin inmeli hastalarda üst ekstremite motor fonksiyonlarına olan etkinliğinin değerlendirilmesidir. Aynı zamanda bihemisferik tDAS ile anodal tDAS uygulamalarının etkinliklerinin karşılaştırılması da amaçlanmıştır. Araştırmaya Temmuz 2008-Aralık 2010 tarihleri arasında Kocaeli Üniversitesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Kliniği'ne başvuran otuz bir inmeli hasta dahil edildi. Hastalar anodal tDAS (n:10), bihemisferik tDAS (lezyonlu hemisfere anodal tDAS ve lezyonsuz hemisfere katodal tDAS) (n:10) veya plasebo tDAS (n:11) olmak üzere randomize olarak 3 gruba ayrıldı. Her hasta 15 gün süren konvansiyonel rehabilitasyon programı aldı. Hastaların plejik üst ekstremite motor fonksiyonları, tedavi öncesi ve sonrasında, WMFT, JTEFT ve KFDT ile değerlendirildi. Tedavi sonrasında WMFT sonuçlarında anodal tDAS grubu 10 kalitatif ve 8 kantitatif parametrede (tüm parametreler için p<0,05); bihemisferik tDAS grubu ise WMFT'nin 8 kalitatif ve 13 kantitatif parametresinde istatistiksel olarak anlamlı gelişme gösterdi (tüm parametreler için p<0,05). Anodal tDAS ve bihemisferik tDAS gruplarında tedavi sonrasında KFDT ve JTEFT'nin tüm alt parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı gelişmeler elde edildi (tüm parametreler için p<0,05). Oysa ki, plasebo tDAS grubu tedavi sonrasında test sonuçlarından hiçbirisinde istatistiksel olarak anlamlı gelişme göstermedi (tüm parametreler için p>0,05). Anodal ve bihemisferik tDAS grupları arasında tedavi sonrası WMFT, JTEFT ve KFDT sonuçlarında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Tedavi sonrasında, anodal tDAS grubu WMFT'de 5 kalitatif ve 1 kantitif parametrede (tüm parametreler p<0,017 ) ve JTEFT'de 1 parametrede (p<0,017); bihemisferik tDAS grubu ise WMFT'de 5 kalitatif parametrede (tümünde p<0,017), JTEFT'de 3 (p<0,017) ve KFDT'de 1 parametrede (p<0,017) plasebo grubuna göre istatistiksel olarak daha iyiydi. Bu araştırmada konvansiyonel rehabilitasyon programı ile kombine edildiğinde inmeli hastalarda tDAS'nin plejik üst ekstremitede ek motor fonksiyonel kazançlar sağladığı saptandı. Anahtar Kelimeler: İnme, rehabilitasyon, tDAS

The primary aim of this prospective, randomized, and controlled study was to evaluate the effectiveness of anodal or bihemispheric tDCS applications on upper extremity motor functions of patients with stroke. It also aimed to compare the effectiveness of bihemispheric tDCS to anodal tDCS applications. Thirty-one patients who applied to Physical Medicine and Rehabilitation Department of Kocaeli University School of Medicine from July 2008 to December 2010 with stroke were included in the study. Patients were randomly assigned into three groups as anodal tDCS (n:10), bihemispheric tDCS (anodal tDCS to lesioned hemisphere and cathodal tDCS to nonlesioned hemisphere) (n:10), or plasebo tDCS (n:11). All patients received a conventional rehabilitation program for 15 days. Plegic upper extremity motor functions were evaluated by WMFT, JTHFT and KFET before and after the treatment in all patients. Anodal tDCS group showed statistically significant improvements in 10 qualitative and 8 quantitative parameters (p<0,05 for all parameters), and bihemispheric tDCS group in 8 qualitative and 13 quantitative parameters (p<0,05 for all parameters) of WMFT after the treatment. Statistically significant improvements were also obtained in all sub-parameters of KFET and JTHFT (p<0,05 for all parameters) in both anodal and bihemisferic tDCS groups after the treatment. Whereas the plasebo tDCS group showed no statistically significant changes in any of these test results after the treatment (p>0,05 for all parameters). No statistically significant difference was found between anodal and bihemispheric tDCS groups after the treatment with respect to WMFT, JTHFT, and KFET results (p>0,017 for all parameters). Five qualitative parameters of WMFT (p<0,017 for all) and 1 of JTHFT (p<0,017) results of anodal tDCS group; 5 qualitative and 1 quantitative parameters of WMFT (p<0,017 for all), 3 of JTHFT (p<0,017), and 1 of KFET ( p<0,017) results of bihemispheric tDCS group were significantly better than those of the plasebo group after the treatment. When combined with the conventional rehabilitation programs, tDCS was found to provide additional motor functional gains in plegic upper extremity of stroke patients in this study. Keywords: Stroke, rehabilitation, tDCS