Tip 2 diyabetik hastalarda GLP-1 agonist tedavisinin serum betatrofin üzerine etkisinin insülin ile karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET: Amaç: β-hücre eksikliğine bağlı ortaya çıkan insülin yetersizliği tüm diyabet tiplerinin ortak özelliğidir. Bu yüzden fonksiyonel β-hücre kitlesinin korunması ve arttırılması diyabet tedavisinin kilit taşı olarak görülmektedir. Yeni saptanan bir hormon olan betatrofin, yapılan çalışmalarda fare β-hücrelerinin kitle ve üretimini arttıran etkili bir uyarıcı olarak tanımlanmıştı. Bununla birlikte betatrofinin insanlardaki fizyolojik rolü yeterince bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı, ilk kez tip 2 diyabet hastalarında GLP-1 agonist tedavisiyle betatrofin yapımının artacağını ve β-hücresi üzerine olan proliferasyon etkisine betatrofinin serumdaki artışının da katkıda bulunduğunu göstermektir. Yöntem: Araştırmamız prospektif bir araştırma olarak tasarlanarak, Ekim 2015 ve Mart 2016 arasında gerçekleştirildi. Araştırma grubunu, 18-70 yaş arası antidiyabetik tedavi (sadece metformin ve sülfanilüre) kullanan ve glisemik regülasyonu olmayan obez tip 2 diyabetik hastalar oluşturmaktadır. Çalışma katılımcıları 27 kişi olup 17'sine GLP-1 agonist tedavisi, 10'una insülin tedavisi başlanmıştır. Alınan açlık kanından tedavi öncesi ve sonrası betatrofin düzeyi ELISA yöntemiyle çalışılmıştır. Bulgular: Her iki grupta tedavi sonrası betatrofin düzeyinin daha düşük olduğu, sadece insülin grubundaki düşüklük anlamlı (p=0.017) olup ancak gruplar arasında istatistiksel fark saptanmadı (p=0.473). Betatrofin ile β-hücre fonksiyon göstergesi olan c-peptid arasında ilişki saptanmadı (p=0.903). Ayrıca her iki grupta betatrofinin yaş, cinsiyet, diyabet süresi, glukoz ve lipid profilindeki değişkenler ile arasında ilişki bulunmadı.Sonuç: Çalışmamızda GLP-1 agonist ve insülin tedavisi grupları arasında betatrofin düzeyi açısından istatistiksel olarak anlamlı sonuca varılamamış ve c-peptid ile betatrofin arasında ilişki görülememiştir. Sonuçta, GLP-1 agonist tedavisi alan grupta betatrofin düzeyi göreceli olarak insülin grubuna göre daha yüksek kaldığı için, inkretin tedavinin betatrofin üretimini artırabileceği ve bunun da uzun dönemde β-hücre proliferasyonuna katkı sağlayabileceği tezi öne sürülebilir. Bununla birlikte c- peptid düzeylerinde bir farklılık olmaması nedeniyle, betatrofinin β-hücre proliferasyonu sağlamak için tek başına yeterli olmayabileceği ve bu etkinin ortaya çıkabilmesi için uzun vadeye ihtiyaç olabileceği düşünülebilir.Anahtar Kelimeler: Diyabet, Eksenatid, İnsülin, Betatrofin

ABSTRACTObjective: Insulin insufficiency which is the result of deficiency of beta cells is the common feature for all types of diabetes. Therefore to protect and enhance functional β-cell mass is the keystone of diabetes treatment. Betatrophin, a newly determined hormone, has been identified as a potent stimulator that increases the production and expansion β-cells in mice. However, very little is known about the physiological role of betatrophin in human. The aim of this study is to show for the first time that treated with GLP-1 agonist increases betatrophin level in type 2 diabetes mellitus (T2DM) and induced betatrophin production also contributes to ability of GLP-1 agonist to induce β-cell proliferation.Methods: Our study was designed as a prospective research and carried out between the dates October 2015 and May 2016. The research groups included obese T2DM patients ranging in age from 18 to 70 who have glycemic dysregulation although antidiabetic treatment (only metformin sulfonylurea). In study, there were 27 participants and 17 of them treated with GLP-1 agonist and the others with insülin. Betatrophin levels which are obtained from fasting blood is examined with ELISA method, pre and post-treatment.Results: In both groups betatrophin levels have been detected lower after treatment but only in insülin group has statistical difference (p=0.017). But no statistical difference is observed between compared groups (p=0.473). No significant relationship between betatrophin level and c-peptid which is β-cell function indicator (p=0.903). Furthermore, in each of the two group, there was no correlation between betatrophin and age, sex, duration of diabetes, variables of glucose and lipid profiles.Conclusion: In this study, no significant result is obtained among treated with GLP-1 agonist and insulin groups in terms of betatrophin levels and no association between betatrophin and c-peptide. In conclusion, this study releaved that the betatrophine level is relatively higher in the group treated with GLP-1 agonist in compare to the group treated with insülin. So we hypothesize that incretin treatment may increase betatrophine production and betatrophine increase can secondary cause β-cell proliferation in long-term. However, since c-peptid levels are not diffrent between groups, it can be suggested that increase betatrophine level may not be sufficient enough to cause on increase in β-cell proliferation and a longer follow-up time is required to see this effect.Key Words: Diabetes, Exenatide, Insulin, Betatrophin