Pasif bacak kaldırma manevrası sonrası sıvı yanıtlılığını değerlendirmede end-tidal karbondioksit, kardiyak output ve vena cava kollabilite indeksi değişiminin araştırılması

Abstract

Giriş ve Amaç: Sıvı tedavisine yanıt verecek hastaların belirlenmesinde kardiyak output ölçümü faydalı fakat her zaman uygulanması mümkün olmayan bir yöntemdir. Bu çalışmanın amacı acil serviste sıvı yanıtlı ve yanıtsız hastalar arasında vena cava kollabilite indeksi ve end-tidal karbondioksit değerlerinin değişimini araştırmaktır. Materyal ve Metod: Çalışmamız 3. basamak bir üniversite hastanesinin acil servisinde, dehidratasyon bulguları olan, spontan soluyan hastalarda yapılmıştır. Pasif bacak kaldırma manevrası öncesi ve sonrasında kardiyak output, kardiyak indeks, vena cava kollabilite indeksi, end-tidal karbondioksit ve vital bulgulardaki değişimler değerlendirilmiştir. Pasif bacak kaldırma manevrası sonrası kardiyak outputta ≥ %15 değişim olan hastalar sıvı yanıtlı kabul edilmiştir. Sıvı yanıtlı ve yanıtsız gruplarda vena cava kollabilite indeksi ve end-tidal karbondioksit düzeylerindeki değişim ve tüm popülasyonda pasif bacak kaldırma manevrası ile indüklenen kardiyak output, kardiyak indeks, vena cava kollabilite indeksi, end-tidal karbondioksit ve vital bulgulardaki değişimler karşılaştırılmıştır.Bulgular: 17 kadın ve 14 erkek, toplamda 31 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 15'i sıvı yanıtlı, 16'sı sıvı yanıtsızdı. Sıvı yanıtlı grupta end-tidal karbondioksit düzeyinde 4 mmHg (%18,02) değişim izlenirken; sıvı yanıtsız grupta 2 mmHg (%9,96) değişim izlenmiş olup istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p=0,017 ve p=0,010). End-tidal carbon dioxide değeri değişimi ile kardiyak output değişim oranı arasında orta derecede korelasyon mevcuttur (r=0,430; p=0,016). İki grup arasında vena cava kollabilite indeksi değişimi ise benzerdir (p=0,886).Sonuç: Vena cava kollabilite indeksi, kardiyak output değişimine göre sıvı yanıtlı olabilecek hastaları tespit etmede faydalı bulunmazken; end-tidal karbondioksit değişimi sıvı yanıtlı olabilecek hastaları tespit etmede faydalı olabilir.

Introduction and Aim: Cardiac output measurement is useful, but not always feasible to the identificate of patients who will respond to fluid therapy. The aim of this study is to investigate the change of vena cava collapsibility index and end-tidal carbon dioxide values among with fluid responsive and unresponsive patients in emergency department.Material and Method: Our study was carried out in a tertiary university hospital emergency department among spontaneously breathing patients with dehydration findings. Changes in cardiac output, cardiac index, vena cava collapsibility index, end-tidal carbon dioxide and vital signs were assessed before and after passive leg raising maneuvers. Patients with a change in cardiac output ≥15% after a passive leg raising maneuver were considered fluid responders. Changes in vena cava collapsibility and end-tidal carbon dioxide levels in fluid-responsive and unresponsive groups and changes in cardiac output, cardiac index, vena cava collapsibility index, end-tidal carbon dioxide, and vital signs induced by passive leg raising maneuver in the whole population were compared.Result: 17 women and 14 men, 31 in total patients were included in the study. 15 patients were fluid responsive and 16 patients fluid unresponsive. In the fluid responsive group, end-tidal carbon dioxide level was 4 mmHg (18.02%); in the unresponsive group, 2 mmHg (9,96%) was observed and it was statistically significant (p=0.017 and p=0.010). There is moderate correlation between end-tidal carbon dioxide exchange rate and cardiac output exchange rate (r=0.430, p=0.016). The change in vena cava collapsibility index between the two groups was similar (p=0.886).Conclusion: Vena cava collapsibility index was found not to be useful in determining patients who may be fluid responsive according to cardiac output change; end-tidal carbon dioxide exchange can be useful in determining the patients who may be fluid responsive.