Deneysel septik artrit erken döneminde farklı drenaj yöntemlerinin etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

7. ÖZET Deneysel septik artritte, antibiyotikle birlikte iğne ile aspirasyon- irrigasyon, artroskopik drenaj-irrigasyon ve artrotomi yöntemleri eklem hasarını önlemedeki etkinlikleri açısından karşılaştırıldı. Deneysel septik artrit oluşturmak için ağırlıkları 3-3.5 kg arasında değişen 27 adet yeni Zelanda tavşanı kullanıldı. İnfeksiyon oluşturmak için insanlarda en sık septik artrit etkeni olan stafilokokkus aureus kullanıldı. Stafilokokkus aureus (ATCC 29213 nolu standart suş) ile, 0.5 mililitre serum fizyolojik içinde 104 bakteri olacak şekilde süspansiyon hazırlandı. Hazırlanan bu süspansiyondan tüm tavşanların sağ dizine 0.5 mi injekte edildi. Kontrol grubu olarak, farklı drenaj yöntemlerinin uygulandığı 3 gruptan rastgele seçilen üçer adet deneğin sol dizleri kullanıldı ve deneklerin sol dizlerine 0.5 mi steril serum fizyolojik injekte edildi. Septik artrit oluşumu klinik olarak görüldükten sonra, stafilokokkus aureus inokülasyonunun 2. gününde drenaj ve irrigasyon işlemleri uygulandı. 1. gruba artroskopik drenaj ve irrigasyon, 2. gruba artrotomi, 3. gruba iğne ile aspirasyon ve irrigasyon yapıldı. Drenaj işlemi tamamlandıktan hemen sonra antibiyotik başlandı. Seftriakson 75mg/kg/gün dozundan günde bir kez kas içine uygulandı ve 2 hafta süreyle kullanıldı. 2. haftanın sonunda, yüksek doz tiopental sodyum verilerek denekler öldürüldü. Diz eklemleri çıkarılarak, ekleme ait yapılar histopatolojik değişiklikler yönünden incelendi. Gruplar arasında histopatolojik değişiklikler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. 48. saat gibi erken bir dönemde sağaltım başlanmasına karşın, kontrol grubu ile kıyaslandığında septik artrit oluşturulan tüm dizlerde kıkırdak ve ekleme ait diğer yapılarda çeşitli hasarların oluştuğu görüldü. 60