Otitis media öyküsü olan gençlerde otoakustik emisyonlar

Abstract

7. ÖZET Bu çalışmanın amacı, otitis media öyküsü olan ve olmayan normal işitmeli gençlerde uyarılmış otoakustik emisyon yanıtlarını karşılaştırmak ve çocukluk çağında geçirilen otitis medianın daha ileri yaşlarda emisyon yanıtlarına yansıyan kalıcı etkileri olup olmadığını araştırmaktı. Çalışmada 15-25 yaşlar arasındaki 116 olguda TEOAE ve DPOAE yanıtları incelenmiş ve olgular 3 grup altında ele alınmıştır. 1. grup, otitis media öyküsü olmayan normal işitmeli gençlerden oluşurken, 2. grup otitis media öyküsü olan normal işitme eşiklerine sahip gençleri kapsamaktadır. Çalışmaya ayrıca otitis medianın emisyon yanıtları üzerine çarpıcı etkisini vurgulamak üzere halen otitis media tanısı taşıyan işitme eşiği ve timpanogram bulguları patolojik gençler de 3. bir grup olarak dahil edilmiştir. Gruplar arasında TEOAE ve DPOAE yanıtları açısından bir farklılık olup olmadığına dair istatiktiksel analiz ANOVA testi ile yapılmış ve her üç grup arasında anlamlı farklılıklar saptanmıştır. Özellikle işitme eşiği ve timpanogram bulguları normal bireylerden oluşan ve aralarındaki tek ayırıcı özellik otitis media öyküsünün varlığı veya yokluğu olan olgular arasında emisyon değerleri açısından farklılığın olması dikkat çekicidir. Sonuç olarak, çocukluk çağında geçirilen otitis medianın. orta kulak veya koklea üzerinde ileri yaşlarda da devam eden minimal irreversibl etkilerinin otoakustik emisyon ölçümleri ile saptanabilmesi mümkün olabilir. Anahtar sözcükler: otitis media, ileri dönemdeki etkiler, otoakustik emisyonlar 56

8. SUMMARY The aim of this study was to investigate otoacoustic emissions in young adults who had a history of otitis media (OM) in childhood and to test whether a history of OM had irreversible effect of hearing system. We studied with 116 cases between 15-25 ages and divided them into three groups. The participants in the first and second group had normal audiometric hearing thresholds and type 'A' tympanograms. The only difference between the first and second group was the presence or absence of history of OM. The third group consisted of patients diagnosed as otitis media and had poorer hearing thresholds and type 'B' or 'C tympanograms. After the statistical analysis of TEOAEs and DPOAEs with ANÖVA test, it was seen that there was significant differences between groups. Emissions were expected to be the lowest in the third group, and this result was not a surprise for us. The most striking result in the study was that the emissions in the young adults with a history of OM were significantly lower than those in the cases without a history of OM. The findings suggest that OM in childhood may cause minimal irreversible damage to the middle ear or cochlea. Otoacoustic emissions can be used to reflect this sub-clinical damage. Key words: otitis media, long-term effects, otoacoustic emissions 57