Edirne merkezdeki bir giyim fabrikasında çalışan işçilerin çalışma duruşlarının iş kazaları ile ilişkisi

Abstract

Türkiye'de iş kazaları sonucunda yılda yaklaşık 1100 kişi hayatını kaybetmekte, 1800kişi hayat boyu iş göremez hale gelmekte ve bir buçuk milyondan fazla iş günü kaybıyaşanmaktadır. Bu tezin amacı, Edirne'de bir hazır giyim fabrikasında çalışan tekstil işçilerininçalışma postürlerinin ergonomik yönden risk düzeylerini belirlemek ve iş kazaları üzerindeetkisi olup olmadığını incelemektir.Veriler; 14 sosyo-demografik sorudan oluşan anket, Cornell Kas İskelet SistemiRahatsızlıkları Ölçeği (CMDQ) ve OWAS metodu ile oluşan kategoriler kullanılarak 101gönüllüden toplandı.Çalışmaya katılanların %75,2'si kadın, yaş ortalaması 33,4 ± 5,35, %63,4'ü sigara içenve %54,5'inin lise ve dengi eğitime sahip kişilerdi. İş tecrübesi 8,53 ± 5,82 olan işçiler arasındaiş kazası görülme sıklığı %18,8'di. En sık görülen yaralanma türü %47,4 ile kesikler görülürkenen sık yaralanan bölge %73,7 ile üst ekstremite oldu. İşçilerin %38,6'sı koruyucu, güvenlik vb.gibi önlemleri hiç almadığını belirtti. Çalışanların toplam CMDQ puanları ortalaması 116,39 ±218,11 idi. İşçiler çalışırken OWAS metoduna göre %57,4 ile C1 kategorisinde postürsergilediler. İş kazaları ile çalışma duruşları arasında ve toplam CMDQ puanı arasında bir ilişkiyoktu (p=0,503) fakat kaza geçirenlerin eğitim seviyesinin geçirmeyenlere nazaran daha yüksekolduğu ve iş tecrübesi arttıkça iş kazası geçirmiş olma ihtimali istatistiksel olarak anlamlıolduğu görüldü (p=0,014).Az tehlikeli risk grubunda yer alan tekstil sektörlerinde iş kazalarını önlemek adınakadınlara ve eğitim seviyesi yüksek olanlara farkındalık eğitimi verilmesi, egzersize teşvikedilmesi ve sigara bıraktırma çalışmaları yapılması gerekmektedir.

In Turkey, as a result of the occupational accidents, nearly 1100 workers lose their lives,1800 workers become disabled for lifelong and more than one million five hundred thousandworking days are lost. The aim of this thesis is to determine the risk levels of the textile workersemployed in a factory in Edirne in terms of their working postures and also to examine whetherthey affect the occupational accidents or not.The data has been gathered from a survey consisting 14 socio-demographic questions,Cornell Musculoskeletal Discomfort Questionnaire and categories by using OWAS methodfrom 101 volunteers.Of all the participants, 75.2% were female, mean age was 33.4 ± 5.35, 63.4% weresmokers and 54.5% were individuals with high school education. Working experience meanwas 8.53 ± 5.82 and the frequency of occupational accident was 18.8%. While the most frequentinjury type was cuts with 47.4%, the most frequent injured body part was upper extremity with73.7%. Among the workers, 38.6% indicated that they did not take any precautions such asusing protectives and safety equipments. The total CMDQ mean score was 116.39 ± 218.11.The workers exhibited postures in C1 category while working with 57.4% according to OWASmethod. The occupational accidents had no correlation either with working postures or withtotal CMDQ score (p=0,503). However, it was observed that the educational level of workerswho had experienced the accidents was higher than the others and as the working experienceincreased the possibility of having accidents was statistically meaningful (p=0,014).In order to prevent occupational accidents in textile industry, which is in the low riskgroup, it is necessary to give training to increase the awareness levels for females and thosewith higher education. Also, encouraging physical exercise and practices to give up smokingare needed.