Okul öncesi dönemdeki çocukların problem çözme becerileri ile öğretmenlerinin problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı okul öncesi dönemdeki çocukların problem çözme becerileri ve öğretmenlerinin problem çözme becerileri arasındaki ilişkileri incelenmektir. Bu araştırma, nicel araştırma yöntemi olan ilişkisel araştırma modeli ile yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu Antalya ilinin Konyaaltı ilçesinde üç farklı okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 4-7 yaş arası 330 çocuk ve bu çocuklara eğitim vermekte olan 33 okul öncesi öğretmeni oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak `Kişisel Bilgi Formu`, Aydoğan, Ömeroğlu, Büyüköztürk ve Özyürek (2012) tarafından geliştirilen `Problem Çözme Becerileri Ölçeği` (4-7 yaş) (PÇBÖ) ve Heppner ve Petersen (1982) tarafından geliştirilen, Türkçeye uyarlanma çalışması Şahin, H. Şahin ve Heppner (1993) tarafından gerçekleştirilen `Problem Çözme Envanteri` (PÇE) kullanılmıştır. Veriler Pearson Korelasyon Katsayısı hesaplanarak analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; çocukların problem çözme becerileri puanları ile öğretmenlerin problem çözme becerileri puanları arasında anlamlı düzeyde ilişki bulunamamıştır. 48-59 aylık çocukların problem çözme becerileri toplam puanı ile öğretmenlerin problem çözme becerileri alt boyutlarından planlı yaklaşım puanı arasında negatif yönlü anlamlı düzeyde bir ilişki; 72 aylık ve üzeri çocukların problem çözme becerileri toplam puanı ile öğretmenlerin problem çözme becerileri alt boyutlarından kaçıngan yaklaşım puanları arasında pozitif yönlü anlamlı düzeyde bir ilişki olduğu görülmüştür. Araştırma bulguları öğretmenlerin planlı yaklaşım sergileyen davranışları arttıkça 48-59 aylık çocukların problem çözme becerilerinin arttığını; öğretmenlerin kaçıngan yaklaşım sergileme davranışları azaldıkça 72 aylık ve üzeri çocukların problem çözme becerilerinin arttığını göstermiştir. İlgili literatüre dayanılarak araştırmanın bulguları tartışılmıştır. Gelecekte yapılacak teorik ve uygulamalı araştırmalar için öneriler sunulmuştur.

The aim of this research is to examine the relationships between problem solving skills of preschool children and problem solving skills of their teachers. This research was conducted through the relational research model, a method of quantitative research. The study group consists of 330 children 4-7 aged who attend three different preschool education institutions in Konyaaltı District of Antalya province and 33 preschool teachers who provide education to these children. `Personal data form` as data collection tools, `Problem Solving Skills Scale` (4-7 years) (PSSS) developed by Aydoğan, Ömeroğlu, Büyüköztürk and Özyürek (2012) and the Turkish adaptation study developed by Heppner and Petersen (1982). The `Problem Solving Inventory` (PSI) performed by Şahin, H. Şahin and Heppner (1993) was used. The Pearson correlation coefficient was calculated and analyzed. According to the results of the research; No significant relation was found between the problem-solving skills scores of the children and the problem-solving skills scores of the teachers. A significant negative relationship between the total score of problem solving skills of 48-59 months old children and the planned approach score among the sub-dimensions of teacher's problem solving skills; It was observed that there was a positive and significant relationship between the total score of problem solving skills of children of 72 months and above and the approach scores avoidant sub-dimensions of teacher's problem solving skills. In the research findings, as the behaviors of teachers displaying a planned approach increased, the problem-solving skills of 48-59 months old children increased; showed that the problem-solving skills of 72-month-old and above children increased as the behaviors of teachers' avoidant approach decreased. The findings of the research were discussed based on the relevant literature. Suggestions for future theoretical and applied research have been submitted.