Müzikal ve non-müzikal verbal uyaranların vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyel cevapları ile elektroensefalogram kayıtlarının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışma, işitsel yolla alınan verbal bir uyaranın müzik olup olmadığını ayırt etmede elektrofizyolojik kayıt yöntemlerinin etkinliğini göstermek amacıyla yapılmıştır. Verbal uyaranın müzik olması durumunda, elektrofizyolojik kayıtların [vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyel (VEMP) ve elektroensefalografi (EEG)] müzik-dışı uyarana göre farklı özellik göstereceği düşünülmüştür. Etik kurul onayı alındıktan sonra, işitme ve vestibüler şikayeti olmayan 30 sağlıklı gönüllü (K/E, 23/7; Ortalama yaş, 25±4.03) bir hafta arayla iki kez değerlendirilmiştir. Ses izolasyonu sağlanan bir odada verbal uyaran olarak 15'er dakikalık ilk hafta sesli elektronik kitap, ikinci hafta müzik dinletilmiştir. Bireylerden uyaran öncesi ve sonrası olmak üzere VEMP ve EEG kayıtları alınmıştır. VEMP parametreleri olarak ilk pozitif dalga P1 ve ilk negatif dalga N1 latans değerleri, iki dalganın tepe noktaları arasında kalan VEMP amplitüd değerleri, EEG kayıtlarında ise dört kanal üzerinden (F7, Fp1, Fp2, F8), alfa, beta, delta, gama ve teta dalga frekanslarının yüzde değişimleri değerlendirilmiştir.Non-müzikal verbal uyaran varlığında VEMP kayıtlarında sol kulaklarda P1 dalga latans değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenirken, müzikal uyaran varlığında ise sadece amplitüdlerde fark gözlenmiştir (p<0.05). Elektroensefalografi kayıtlarında müzikal uyaran varlığında alfa ve teta dalga frekanslarında atış, delta dalga frenansında azalma , non müzikal verbal uyaran varlığında ise beta ve gama dalga frekanslarının yüzde değişimlerde istatistiksel olarak anlamlı bir artış saptanmıştır (p<0.05).Çalışmamızda sonuç olarak müzikal uyaran varlığında VEMP kayıtlarında latans değişimlerinden ziyade görülen amplitüd değişiklikleri ile EEG kayıtlarında bulunan farklı frekans gruplarındaki değişimler, işitme organı tarafından alınan bir ses uyaranının müzik olup olmadığının kortikal düzeyde belirlendiği yönünde kanıt oluşturabilir.

This study was conducted to demonstrate the effectiveness of electrophysiological recording methods to distinguish whether a verbal stimulus is music. If the verbal stimulus is music, it is thought that electrophysiological recordings [vestibular stimulated myogenic potential (VEMP) and electroencephalography (EEG)] will show different characteristics according to non-musical stimuli.After receiving ethical committee approval, 30 healthy volunteers (F / M, 23/7, mean age 25 ± 4.03) who had no hearing and vestibular complaints were evaluated twice a week. In a room provided sound isolation, participants were auditioned in audio book for the first week as a verbal stimulus and music for 15 minutes for the second week. VEMP and EEG records were taken from participants before and after the stimulus. VEMP parameters include the first positive wave P1 and the first negative wave N1 latency values, the VEMP amplitude values between the two dipole peaks, the alpha, beta, delta, gamma, and theta wave frequencies over the four channels (F7, Fp1, Fp2, F8) percent changes were evaluated. In the presence of non-musical verbal stimuli, there was a statistically significant difference in the P1 wave latency values in the left ear in the VEMP recordings, while there was a difference only in the amplitudes in the musical stimulus presence (p <0.05). There was a statistically significant increase in the alpha and delta wave frequencies, decrease in the theta wave frequencies in the presence of musical stimuli in the electroencephalogram recordings and in the percentages of beta and gamma wave frequencies in the non musical verbal stimulus presence (p <0.05).In our study, changes in amplitude in the VEMP recordings in the presence of musical stimuli, and changes in the different frequency groups in the EEG record, may provide evidence that a sound stimulus received by the hearing organ is indicative of the presence or absence of music at the cortical level.