Primer diz osteoartritli hastalarda santral sensitizasyonun tedavi sonuçlarına etkisi

Abstract

Osteoartrit, eklem kıkırdağının yapımı ve yıkımı arasındaki dengenin bozulmasıyla ortaya çıkan, kıkırdağın progresif kaybıyla karakterize, eklem kıkırdağının yanında eklem çevresindeki yapıları da etkileyen, özellikle yük taşıyan eklemlerde kronik dejeneratif değişikliklerle giden ve en belirgin semptomları ağrı ve fonksiyon kaybı olan bir hastalıktır. Özellikle diz osteoartritinin, uyarılara karşı artmış duyarlılıkla karakterize olan santral sensitizasyonla sıklıkla ilişkilendirildiği göz önünde bulundurulduğunda, olası bir santral sensitizasyon varlığı durumunda osteoartrite yönelik uygulanan tedavinin semptomların azaltılmasında etkili olup olmayacağı sorusunu aklımıza getirmiştir. Buradan yola çıkarak çalışmamızda primer diz osteoartritli hastaların aldıkları tedaviyle ağrı, tutukluk, fiziksel fonksiyon ve yaşam kalitesi düzeylerinde sağlanan iyileşmenin santral sensitizasyon komponenti varlığına göre değişiklik gösterip göstermediğini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya primer diz osteoartriti tanısı almış olan ve Trakya Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı poliklinik ve servisinde tedavi alması uygun görülen 40 hasta dahil edildi. SSÖ'ne göre santral sensitizasyon komponenti olmayan 20 hasta birinci grupta, santral sensitizasyon komponenti olan 20 hasta da ikinci grupta yer aldı. Tedavi öncesi ve sonrasında yapılan değerlendirmelerde VAS ağrı değerlendirme cetveli, WOMAC osteoartrit indeksi ve SF-36 yaşam kalitesi ölçeği kullanıldı. Tedavi sonrasında hastaların geneline baktığımızda SF-36 alt parametrelerinden emosyonel rol güçlüğü ve sosyal işlevsellik dışındaki tüm değerlendirme parametrelerinde iyileşme sağlandı. Tedaviyle gerçekleşen değişiklikler açısından iki grup karşılaştırıldığında gündüz ağrısındaki iyileşme birinci grupta daha fazlaydı (p˂0,05). Diğer parametreler açısından iki grup arasında anlamlı fark yoktu (p˃0,05). Çalışmanın sonucunda daha çok mekanik ağrıyı yansıtan gündüz ağrısı, santral sensitizasyon komponenti olmayan grupta fizik tedaviye daha iyi yanıt vermiştir.Anahtar kelimeler: Diz osteoartriti, santral sensitizasyon, fizik tedavi.

Osteoarthritis is a disease that occurs with the deterioration of balance between articular cartilage formation and destruction, characterized with the progressive loss of cartilage, affecting not only the articular cartilage but also the adjacent tissues, causing the chronic degenerative changes especially in load-bearing joints, and its most remarkable symptoms are the pain and the loss of function. Given the fact that knee osteoarthritis is frequently related to the central sensitization characterized with increased sensitivity to stimulants, it is questioned if the treatment applied for osteoarthritis would be effective for decreasing the symptoms in presence of potential central sensitization. From this point, we aimed to reveal if the healing in pain, stiffness, physical function, and quality of life achieved from the treatment in patients with primary knee osteoarthritis would vary depending on the presence of central sensitization component. In the present study, 40 patients diagnosed for primary knee osteoarthritis and accepted to the treatment in Physical Therapy and Rehabilitation Department polyclinics and service of Trakya University were involved. 20 patients, who were determined to have no central sensitization component according to Central Sensitization Inventory (CSI), were assigned to Group 1, and 20 patients having central sensitization component were assigned to Group 2. In pre-treatment and post-treatment examinations, the VAS pain assessment scale, WOMAC osteoarthritis index, and SF-36 scale for quality of life were used. Examining the patients after the treatment in general, it was determined that improvements were achieved in all the examined sub-parameters of SF-36, except for emotional role limitation and social functioning. Comparing two groups in terms of the improvements achieved with the treatment, it was found that the improvement in daytime pain was at higher level in Group 1 (p˂0,05). However, there was no statistically significant difference between the groups in terms of other parameters (p˃0,05). In conclusion, it was determined that the daytime pain mainly representing the mechanical pain responded better to the physical treatment in the group without central sensitization component.Key words: Knee osteoarthritis, central sensitization, physiotherapy.