Diyabetli bireylerde verilen beslenme eğitiminin bazı biyokimyasal parametreler ve yaşam kalitesi üzerine etkisi

Abstract

Diyabetli bireylerde verilen beslenme eğitiminin bazı biyokimyasal parametreler ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin incelendiği çalışma, Ağrı Devlet Hastanesi Obezite ve Diyet Polikliniklerine dahiliye, endokrinoloji ve metabolizma polikliniklerinden yönlendirilen 18-65 yaş arasındaki diyabet tanısı almış rasgele seçilmiş 58 gönüllü katılımcı üzerinde gerçekleştirilmiştir. Diyabetli bireylerin genel bilgileri, hastalığa ilişkin bilgileri, biyokimyasal ve antropometrik ölçümleri anket formuna yüz yüze görüşülerek kaydedilmiştir. Katılımcıların yaşam kalitesi, diyabetli bireylerde geçerlilik çalışması yapılmış olan Diabetes Quality of Life anketi ile ölçülmüştür. Diyabet tanı süresi 1 yıldan daha az olan bireylerin toplam yaşam kalitesi puanları daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p>0,05). Bireylerin ön test ve son test antropometrik ölçümleri (vücut ağırlığı, beden kitle indeksi, bel/kalça oranı) arasındaki farkın toplam yaşam kalitesi puanları arasındaki fark ile önemli pozitif korelasyon gösterdiği saptanmıştır (p>0,05). Kadınların erkeklere göre ön test ve son test toplam yaşam kalitesi puanlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur (p<0,05). Diyabetli bireylere çalışma başlangıcında verilen tıbbi beslenme tedavisi sonucunda, son testte biyokimyasal bulgularının iyileştiği ve toplam ortalama yaşam kalitesi puan arttığı tespit edilmiştir (p<0,05). Sonuç olarak bireylere verilen tıbbi beslenme tedavisinin düzenli izlemleri; vücut ağırlığının ve bel/kalça oranının azaltılmasında, klinik durumun iyileştirilmesinde ve yaşam kalitesinin arttırılmasında yararlı olabilmektedir; ancak tıbbi beslenme tedavisinin etkinliğinin değerlendirilebilmesi için daha büyük örneklemli ve geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.Anahtar Kelimeler: Diyabet, Yaşam Kalitesi, Tıbbi Beslenme Tedavisi, Diabetes Quality ofLife.

The study, which investigated the effect of nutrition education in diabetic individuals on some biochemical parameters and quality of life, was conducted on 58 volunteer participants that randomly selected who were diagnosed with diabetes between 18-65 years of age who referred to Agri State Hospital Obesity and Dietary Polyclinics from internal medicine, endocrinology and metabolism clinics. General information, knowledge related to disease, biochemical and anthropometric measurements of people with diabetes was recorded to questionnaire form by face-to-face meeting. Quality of life of the participants was measured by the Diabetes Quality of Life questionnaire, which was validated in individuals with diabetes. Total quality of life scores of individuals who diagnosed with diabetes less than 1 year were found to be higher (p> 0,05). It was found that the difference between the pre-test and post-test anthropometric measurements (body weight, body mass index, waist/hip ratio) showed significant positive correlation with the difference between the total quality of life scores (p> 0,05). It was found that female had higher pre-test and post-test total quality of life scores than the male (p <0,05). It was determined that as a result of medical nutrition therapy given to the individuals with diabetes at the beginning of the study improved the biochemical findings and increased the total average quality of life score in the post-test (p <0.05). As a result, regular follow-up of medical nutrition therapy for individuals may be useful in reducing body weight and waist/hip ratio, improving the clinical status and increasing the quality of life; however, larger-sample and comprehensive studies are needed to evaluate the effectiveness of medical nutrition therapy.Key Words: Diabetes, Quality of Life, Medical Nutritional Therapy, Diabetes Quality ofLife