Atriyum fibrilasyonunda bifazik ve monofazik kardiyoversiyonun koagulasyon sistemine etkisi

Abstract

Atriyum fibrilasyonda kardiyoversiyonun hemostaz üzerine olan etkileri araştırılmış olmakla birlikte monofazik ve bifazik kardiyoversiyon yöntemlerini karşılaştıran bir çalışma yoktur. Çalışmaya elektriki kardiyoversiyon endikasyonu konmuş ve yaş ortalaması 64,3 ± 9,7 olan 14'ü erkek ve 26'sı bayan olmak üzere toplam 40 hasta dahil edildi. Kardiyoversiyon işlemi transtorasik anterolateral yöntemle monofazik ve bifazik olarak yapıldı. EKV'un koagulasyon ve inflamasyona etkisini araştırmak için işlemden hemen önce, işlemden 5 dakika sonrası ve işlemden 30 dakika sonrası olmak üzere 3 kere fibrinojen, D-dimer, sP-Selectin, aktive trombositlerin (CD41 FITC+ ve CD62P PE+ ) trombositler içindeki değerleri, lenfosit + trombosit aggregatı olarak değerlendirilen (CD41 FITC+ ve CD45 PerCP+ ) lenfositler içindeki değerleri, Protrombin fragment 1+2 değerleri, monosit + trombosit aggregatı olarak değerlendirilen (CD41 FITC+ ve CD45 PerCP+ ) monositler içindeki değerleri, nötrofil + trombosit aggregatı olarak değerlendirilen (CD41 FITC+ ve CD45 PerCP+ ) nötrofil içindeki değerleri ve hs-CRP ise EKV işlem öncesi ve işlemden 1 hafta sonra olmak üzere 2 kere çalışıldı. Monofazik ve bifazik dalga formlarıyla EKV yapılan hastaların çalışılan bu değerleri karşılaştırıldığında her iki yöntem ile hs-CRP dışındaki markerlarda artış olmakla birlikte iki yöntem arasında istatistikî olarak belirgin fark bulunmamıştır. hs-CRP düzeylerinde her iki grupta da birinci haftada işlem öncesine göre düşüş gözlenmiştir. Bunun nedeni olarak hs-CRP'nin bir hafta sonra tekrarlanmış olmasını düşünmekteyiz. Sonuçta iki EKV yöntemi arasında olası tromboembolik komplikasyon açısından birbirlerine üstünlük sağlayamadığını ve bu yönden birbirlerine tercih sebebi olamayacaklarını düşündürmektedir.

Previous research has studied the effect of cardioversion on hemostasis in the atrial fibrillation, however a comparative study between monophasic and biphasic cardioversion methods does not exist. In this study there are total of 40 patients who underwent electrical cardioversion (ECV). Fourteen of the patients are male and 26 of them are female, and the average age is 64,3 ± 9,7. Monophasic and biphasic cardioversion procedures have been applied with transthorasic anterolateral method. To explore the effect of ECV on coagulation and inflammation, fibrinogen, D-dimer, sP-Selectin, the percentage of active thrombocites (CD41 FITC+ ve CD62P PE+) among all thrombocites, the percentage of aggregate of lenfocyte + thrombocite (CD41 FITC+ ve CD45 PerCP+) among all lenfocytes, Prothrombin fragment 1+2, the percentage of aggregate of monocyte + thrombocite (CD41 FITC+ ve CD45 PerCP+) among all monocytes, the percentage of aggregate of neutrophil + thrombocite (CD41 FITC+ ve CD45 PerCP+) among all neutrophils are studied total of 3 times; just before, 5 minutes after, and 30 minutes after the procedure. In addition, hs-CRP is studied total of 2 times; just before and 1 week after the procedure. When we compared these values for patients who underwent monophasic and biphasic waveform ECV, all the markers except hs-CRP increased, however the differences were not statistically significant. We observed that hs-CRP levels decreased in the first week when compared with before procedure levels. We believe the reason for this is the repeated hs-CRP one week after the procedure. As a result, neither of these two ECV methods is superior to each other from a thromboembolic complication point of view, and therefore there is no motivation to prefer one against the other.