Kompartman sendromunda uyarılma potansiyellerinin (SSEP) tanı değeri (Tavşanlarda deneysel çalışma)

Abstract

ölçmek herzaman yeterli olmamaktadır. Halbuki SSEP karşı bacakta veya kolda, hastaya ait normal uyarılma potansiyeli değerlerinin, kompartman sendromu şüphesi olan ekstremiteyle kıyaslama şansı vereceğinden dolayı, kıyaslama kişiye özel olacaktır. Uyarılma potansiyellerinin klinik olarak kompartman sendromun- da uygulama çalışmalarının, hala tartışmalı olan fasiyotomi indikasyon- lanna karar vermek için, bir izleme kriteri olarak katkı sağlayabileceği düşüncesindeyiz. Özet Ortalama ağırlıkları 2000±300 gr arasında değişen 7 ada tavşanı nın 11 alt ekstremitesinde çalışıldı. Kompartman içi basınç arttırılmak üzere cruris fasyalan altına standart olarak lOcc serum fizyolojik, 2cc/dk'da gidecek şekilde infıltre edildi. Kompartman içi basıncı her 5 dakikada bir ölçüldü, kayıtlandı. SSEP kayıtlan da; kompartman basıncını arttırmadan önce ve kompartman basıncını arttırdıktan sonra her 15 dakikada bir, enaz 2 kez üstüste kayıtlandı. 0. dakika kayıtlan normal bir tavşana ait kontrol grubu olarak değerlendirildi. Nl potansiyeli için bu değer; 17,98 milisaniye ( ±0.49 SH standart hata) olarak ve amplitüdler için; 1,17±0,69 uv (SH) ortalamasında saptandı. Deneklerin herbiri için kompartman içi basınçlan 1 saat takip edildi ve kayıdandı. Tüm deneklerde kompartman basınç artışı ortalaması; enaz 34mmHg ve ençok 85mmHg ortalamasındaydı. Yani, kompartman sendromuna yol açtığı bilinen kritik doku basıncı ortalamasının üzerinde değerlerdi. Bu kompartman basınçlan altında 60.dakika sonunda sapta dığımız SSEP değişiklikleri ise; Nl latansı için ortalama uzama miktan; 20,95milisaniye ( ± 0,6 LW^ standart hata); amplitüd için düşüş ortalaması ise; 0,45*0,17 ^y (SH) olarak saptandı. Elde edilen bu veriler, istatistik olarak `anlamlılık` araştırmak üzere, Wilcoxon signed ranks testi ile değerlendirildi. Nl için p değeri < 0.005 olarak bulundu. Amplitüd için p değeri < 0.005 olarak saptandı. 1 saatin sonunda yapılan doku biyopsilerinde, sinir ve kas doku örneklerinde ultrastrüktürel olarak çalışıldı. Gerek sinir dokusunda, gerek se kas dokusunda; kompartman sendromuna ait olan, ineversibl özellik taşımayan patolojik değişimler saptandı, özellikle sinirde nöropraksi leyhine yorumladığımız bu değişimler, uyan potansiyel lerinde elde ettiğimiz ve istatistik olarak anlamlı olan sonuçlanmızı destekleyen karakterdeydi. 31