Splenik ototransplantasyon ve immünite

Abstract

ÖZET Günümüzde travmatik dalak yaralanmalarında dalağın korunması amaçlanmaktadır. Nonoperatif korumanın gerçekleştirilemediği olgularda; ototransplantasyon, parsiyel splenektomi gibi yöntemlerle dalak kısmen korunmaktadır. Splenik ototransplantasyonun ne oranda başarılı olduğunu saptamak üzere 20 adet tavşanda çalışma planlandı. 1. gruba basit laparotomi (kontrol grubu), 2. gruba splenektomi (splenektomi grubu) ve 3. gruba splenektomi ve ototransplantasyon (ototransplantasyon grubu) gerçekleştirildi. 3. grupta çıkarılan dalak dokusunun %40'ı, 2 mm kalınlıkta, 1x1 cm boyutlarında dilimler hazırlanarak omentuma ekildi. Her 3 gruba preop ve postop hematolojik incelemeler, immünolojik incelemeler, 2. ve 3. gruba postop 6. haftada sintigrafik inceleme ve 3. gruba histopatolojik inceleme yapıldı. 3. grupta; görsel sintigrafik tutulum 10 denekte tespit edilmesine karşın kantitatif incelemede 8 tanesinde tutulum olduğu saptandı. Diğer iki denekte histopatolojik incelemede ekilen dokunun nekroze olduğu görüldü. Aynı 2 denekte postop lökosit ve trombosit sayılan diğerlerine göre, splenektomi grubundaki tüm deneklerdekine benzer şekilde yüksek saptandı (ototransplantasyonun başarı oranı %80). Ototransplantasyon grubunda hematolojik incelemeler kontrol grubundan farklılık göstermemiştir. İmmünolojik incelemelerden IgG, IgM, IL-1 değerlerinin kontrol grubuna ve 2. grubun postop değerlerine göre yüksek olduğu ama istatiksel olarak anlamlı olmadığı görülmüştür. Ototransplantın canlılığım en iyi histopatolojik inceleme ortaya koyarsa da klinik olarak pratikte mümkün olmadığından, kantitatif sintigrafik tutulum, lökosit ve trombosit sayıları ile implantın canlılığı takip edilebilir. 39Nonoperatif veya parsiyel splenektomi ile dalağın korunamadığı hallerde splenik ototransplantasyon %80 başarı ile kullanılabilir. 40

SUMMARY SPLENIC AUTOTRANSPLANTATION AND IMMUNITY Nowadays after traumatic splenic injuries preservation of injured spleen is aimed. Autotransplantation of the spleen or partial splenectomy are techniques of choice in cases when the nonoperative preservation of spleen is impossible. A study is planned in twenty rabbits to test the success of splenic autotransplantation. Three groups are made up. Group 1: Sham laparotomy, group 2: Splenectomy, group 3 : Splenectomy and splenic autotransplantation. 40% of excised splenic tissue is transplanted as 2 mm thick lxl cm sized pieces into the omentum. In all of the groups preoperative and postoperative hematologic, immunologic studies were made. In group 2 and 3 scintigraphic evaluation was made in 6th postoperative week and in group 3 histopathologic evaluation was added. In group 3 visual positive scintigram was detected in 10 animals however there are only 8 quantitative positive scintigrams in the same group. In the rest two animals histopathologic findings showed necrosis of the transplanted splenic tissue. In the same animals postoperative white blood cell and platelet counts are higher than the rest 8 animals similar to the cases in splenectomy group (autotransplantation success rate 80%). There are no hematologic differences detected between autotransplantation group and the control group. In autotransplantation group IgG, IgM, IL-1 levels among immunologic studies are higher than the levels of control group and the postoperative levels of group 2 but statistically not significant. 41The histopathologic evaluation can easily show the viability of the transplanted tissue but clinically this is not performable. Therefore the viability of the implant can be followed with quantitative positivity of scintigrams, white blood cell count or platelet count. In cases, where nonoperative splenic preservation or partial splenectomy are impossible to perform, splenic autotransplantation may be used with 80% success rate. 42