Bradikininin peritoneal fibrozis üzerine etkisi

Abstract

Peritoneal fibrozis oluşturulmuş ratlarda proinflamatuvar bir hormon olan ve aynı zamanda bazı dokularda antifibrotik etkilerinin olduğu bilinen bradikininin etkilerinin incelenmesi amaçlandı. Cinsiyet farkı gözetilmeden ağırlıkları 200-250 gr. arasında değişen Sprague-Dawley cinsi 24 adet rat kullanıldı. 8'er adet rattan oluşan kontrol grubu, klorheksidin glukonat+serum fizyolojik grubu ve klorheksidin glukonat+bradikinin grubu olmak üzere üç gruba ayrıldı. Kontrol grubuna sadece 10 ml/kg dozunda intraperitoneal serum fizyolojik verildi. Klorheksidin glukonat+serum fizyolojik grubuna salınım hızı 0.25?L/saat olan intradermal ozmotik mini pompalar 0.2 ml serum fizyolojik ile doldurularak cilt altına yerleştirildi. Klorheksidin glukonat+bradikinin grubunda da aynı tip mini pompalar salınım hızı 100ng/kg/dak olacak şekilde, 7.2mg/mL dozunda bradikinin ile dolduruldu ve cilt altına yerleştirildi. Mini pompa yerleştirilen bu iki gruba günlük, serum fizyolojik içinde çözülmüş %15 etanol + %0.1 klorheksidin glukonat, 10ml/kg dozunda intraperitoneal olarak verildi. 3 haftanın sonunda alınan peritoneal doku örnekleri H-E ve PAS yöntemleri dışında immünhistokimyasal olarak MMP-2, TGF-ß1, PAI-1 ve Bradikinin-B2 boyaları ile boyandı. Yapılan değerlendirmede bradikinin verilen grupta submezotelyal kompakt zonda kalınlaşmanın, neovaskülarizasyonun, inflamatuvar hücre infiltrasyonunun arttığı gözlendi. Bununla birlikte, bradikinin verilen grupta MMP-2, TGF-ß1 düzeyleri arttığı, PAI-1 seviyesinin azaldığı, bradikinin B2 reseptör miktarında ise bir değişiklik olmadığı tespit edildi. Peritoneal fibroziste bradikininin net etkisine bakıldığında, H-E ve PAS boyamalarında fibrozisi artırıcı etkisi olduğu sonucuna varıldı. Bradikininin bu net etkisini, inflamasyon, MMP-2 ve TGF-ß1 düzeylerini artırması ile sağladığı, PAI-1 düzeyindeki sağladığı azalmanın ise fibrozisi engellemeye yetmediği düşünüldü. Bradikinin üzerinde yapılan bu araştırma ile peritoneal fibrozisin fizyopatolojisinde rol oynayan etkenlerin daha açık ortaya konulması amaçlanmış olup, birbirini etkileyen çok sayıda faktörün araştırılması ve bradikinin reseptörlerinin spesifik agonist ve antagonistler ile daha fazla araştırılması gerektiği düşünümüştür.

The effects of bradykinin, a proinflammatory hormone, which has antifibrotic properties in various tissues, on peritoneal fibrosis are studied. For this reason, 24 Sprague-Dawley rats of either sex, weighing 200-250 g, were used in the present study. Rats were divided evenly into 3 groups, which were control group, chlorhexidine gluconate+saline administered group and chlorhexidine gluconate+bradykinin treatment group. In the control group, 10ml/kg of saline was administered intraperitoneally. In the chlorhexidine gluconate+saline administered group, rats were infused with saline (25?L/hr) through a subcutaneous osmotic minipump. Similarly, in the chlorhexidine gluconate+bradykinin treatment group, rats were infused with bradykinin at 100ng/kg/min through a subcutaneous osmotic minipump. Peritoneal fibrosis was induced by intraperitoneal injection of 0.1% chlorhexidine gluconate in 15% ethanol dissolved in saline at a volume of 10mL/kg in the rats which were infused subcutaneously with either saline or bradykinin. Following 3 weeks of treatment, peritoneal tissue samples were obtained to study histologically by H-E and PAS staining as well as MMP-2, TGF-ß1, PAI-1 and Bradykinin-B2 which were localized by immunohistochemistry. The increased levels of thickening, neovascularization and PMNL infiltration as well as the increased levels of MMP-2 and TGF-ß1 were observed while PAI-1 level was decreased in the bradykinin treatment group. There was no significant difference between the levels of bradykinin B2 receptors in both peritoneal fibrosis induced groups. As a result, peritoneal fibrosis was increased in the bradykinin treatment group and we concluded that this was a result of increase in the levels of inflammation, MMP-2 and TGF-ß1, however the decreased level of PAI-1 was not sufficient to attenuate the fibrotic effects. In this study, we aimed to clarify the factors which played important roles in the pathophysiology of peritoneal fibrosis and we believe that more research should be done with bradykinin receptor agonists and antigonists to understand the multifactorial pathophysiology.