Ambivalence and Ambiquity in Thackeray`s attitude to his woman characters in Vanity Fair and henry Esmond

Abstract

Özet Vanity Fair ve Henry Esmond 'da Thackeray 'nin Kadın Karakterlerine Karşı Olan Belirsiz ve Çelişik Tavrı Vicdan Babaloğlu İngiliz Edebiyatı Yüksek Lisans Tezi Tez Yöneticisi: Prof. Dr. Sema Konmalı Haziran, 1994 On dokuzuncu yüzyılın önemli İngiliz romancılarından olan William Makepeace Thackeray, kadın karakterlerini tasvir ederken çelişkili düşünceler ve davranışlar sergilemektedir. Bunların sebeplerindan biri, toplumda kadınlara uygulanan çifte standartlardır. Yazar, erkeklerin hakim olduğu bu toplumda kadınlara karşı uygulanan çifte standartları romanlarında hem sorgular hem de dolaylı olarak savunmasını yapar. Yazarın kullandığı alaycı tavır nedeniyle neyi savunup neyi yerdiğini anlamak zordur. Thackeray romanlarında Viktorya döneminin `iyi` ve `kötü` olarak değerlendirdiği zıt kadın karakterleri yaratmış fakat döneminin kadınlar için benimsediği iyilik ve kötülük kavramlarını sorgulamıştı r. Ancak bütün bu sorgulamasına rağmen seçiminin `iyi` kadın tipi olan pasif, uysal fakat sıkıcı kadın karakterlerinden yana mı, yoksa `kötü` kadın tipi olan canlı, asi fakat çekici kadın karakterlerinden yana mı olduğu belirsizdir. Bu belirsizlik, romancının karakterlerine karşı takındığı vitavrım belirsizliğinden olduğu kadar, zamanınım geleneksel romanlarında görülen kadın tiplemelerine karşı çıkma isteğinden de kaynaklanmaktadır. Ayrıca annesine, karısına, ve sevdiği kadına karşı duyduğu çelişkili duyguların da bunda payı vardır. Thackeray 'nin belirsiz ve çelişkili tavrı, hemen hemen bütün romanlarında görülmesine karşın en belirgin olarak Vanity Fair ve Henry Esmond 'da ortaya çıktığından, bu romanlar ındaki `iyi` kadın tipleri olan Amelia ve Rachel ve `kötü` kadın tipleri olan Becky ve Beatrix inceleme konusu olmuştur. vii

Abstract Ambivalence and Ambiguity in Thackeray's Attitude to His Woman Characters in Vanity Fair and Henry Esmond Vicdan Babaloğlu M. A. In English Literature Advisor: Prof. Dr. Sema Kormai ı June, 1994 William Makepeace Thackeray is ambivalent in his depiction of woman characters, which is primarily the result of the discrepancy in the attitude to women of the Victorian society. Like many of the contemporary novelists, he at once supports and questions the position of women and the double standards of his male-dominated society. His attitude to the Victorian concept of ideal womanhood is equally ambiguous as that of the Victorian concept of the `fallen` woman. Thackeray portrays his female characters as contrasted pairs, using the `bad` woman as a foil to the `good` one. Such portrayal is in keeping with the method of Victorian fiction; however, he questions the values of ideal womanhood in the conventional novel. The ambivalence of Thackeray's attitude to his female characters makes it difficult for the reader to determine whether he prefers the good, submissive, but the boring parasite in the Amelia type or the bad, rebellious, yet attractive Becky type. Contributing to this ambivalence ivis Thackeray's irony as well as humor. Such ambivalence no doubt resulted from his contradictory attitude to his mother, wife, and the woman he loved. The ambivalence and ambiguity in his attitude is to be found in all of his novels, but most obviously in Vanity Fair and Henry Esmond. These are the two novels most memorable for their contrasted female characters. The pairs of women examined are Amelia Sedley and Becky Sharp of Vani ty Fair and Rachel Castlewood and Beatrix Castlewood of Henry Esmond.