Cerrahi tedavi uyguladığımız asetabulum kırıklı hastalarımızın fonksiyonel sonuçlarının analizi

Abstract

Asetabulum kırığı nedeniyle opere ettiğimiz hastalarımızın, asetabulum kırıklarının radyolojik ve cerrahi tedavi sonuçlarını klinik olarak değerlendirmeyi amaçladık. Çalışmamıza kliniğimizde 2009-2014 yılları arasında asetabulum kırığı sebebiyle opere olan 18 yaş üstü 47 hasta dahil edildi. Hastalarla ilgili tüm bilgiler epikrizlerinden, poliklinik muayene kartlarından sağlandı. Hastalar rutin olarak kontrollere çağırıldı muayeneleri tarafımızca gerçekleştirildi. Hastaların polikliniğimizde yapılan muayenelerinden ve dosya taramalarından demografik verileri (yaş, cinsiyet), travma şekli, Judet ve Letournel sınıflamasına göre asetabulum kırığının tipi, Judet ve Letournel sınıflamasına göre kırığın basit ve kompleks kırık ayrımı görüntü arşivleme ve iletişim sistemi ve kliniğimizdeki film arşivlerinden radyografiler taranarak yapıldı. Travmaya bağlı ek kırık varlığı, travma sonrası ne zaman cerrahi operasyona alındığı, cerrahi operasyon süresi, cerrahi teknik, operasyon sırasında verilen kan ve kan ürünleri, operasyon sonrası komplikasyonlar hasta epikrizlerinden bakılarak kayıt edildi. Hastaları eklem hareket açıklıkları, SF-36 ve Harris Kalça Skorları hasta tam yük verme sonrası ilk poliklinik kontrolünde değerlendirildi. Hastalar preop Judet ve Letournel sınıflamasına göre sınıflanarak en uygun insizyon seçildi ve preop planlama yapılarak cerrahi uygulandı. Tüm hastalara postoperatif 1. günde pasif kalça eklemi eksersizleri başlandı. Eklem hareket açıkları (fleksiyon kaybı, iç rotasyon kaybı, dış rotasyon kaybı, abduksiyon kayıpları) gonyometre yardımıyla hastaların karşı kalça eklemi baz alınarak, derece cinsinden kayıp olarak kayıt edildi. Yaşam kalitesi skorları (SF-36) ve Harris kalça skoru formları hastalar tarafından poliklinikte dolduruldu. Judet ve Letournel sınıflamasını göre yaptığımız insizyon dağılımlarını değerlendirdiğimizde komplike kırıkların yeterli eklem redüksüyonunu ve kırık stabilizyonunun sağlanabilmesi için iki insizyonun gerekliliğinin ortaya çıktığı, iki insizyon yapılan hastaların perop replasman ihtiyaçlarınındaki artışın istatistiksel olarak anlamlı olmasa da miktar olarak daha fazla olduğu, tam yük verme zamanının daha kısa ve cerrahi sürelerinin ise daha uzun olduğu, Hem anterior hem de posterior insizyon uygulanan hastalarda tam yük verme zamanı sadece anterior veya sadece posterior insizyon uygulanan gruplara göre anlamlı derecede daha kısa olduğu bulunurken, bunun da çift insizyon uyguladığımız hastalarda daha güçlü stabilizasyon sağlanarak, erken tam yük vermeye başlandığını göstermekte olduğu bulundu.Sonuç olarak; Eklem içi kırıklar olan asetabulum kırıklarına mümkün olduğunca anatomik redüksiyon uygulanmalı. Cerrahi girişim için gerekli insizyon, kırık tipine ve konumuna göre kırığa hakim olacak şekilde seçilmelidir. Asetabulum kırıklarının cerrahisi ameliyathane koşullarının ve postoperatif bakım olanaklarının yeterli olduğu merkezlerde yapılmalıdır. Asetabulum kırıkları cerrahisinde iyi redüksiyonun iyi fonksiyonel sonuçları her zaman garanti etmediği bilinmekle beraber, cerrahi tespit ve ameliyat sonrası erken rehabilitasyon ile hastaların hayat kalitesinin olumlu yönde etkilendiği başarı oranı yüksek bir cerrahi girişimdir. Anahtar kelimeler: Asetabulum, kırık, sınıflama

In this study, we aimed to evaluate radiological and surgical treatment results of acetabular fractures. 47 patients that treated because of acetabular fracture in our clinic between 2009-2014 older than 18 are included in this study.All datas and informations were obtained from examinations cards and epicrisis. All patients were regularly invited to control. Demographic datas (age, sex etc.), trauma type, Judet and Letournel clasifacation and complexity of asetabular fractures were obtained from regular outpatient visits and examination boards , our digital and analog radiography archive. Information about presence of additional fractures due to trauma, surgical timing, duration of surgery, surgical technique, blood and blood products that used in surgey, postoperative complications were obtained from epicrisis. After full weight mobilization in the first outpatient visit the range of motion of joints, SF 36 and Harris hip scores were recorded. Fractures were classified acording to Judet and Letournel classification and best insicion types were chosen with preoperative planing. Passive hip joint exercises were started at postoperative first day. Range of motion of joint (flexion loss, internal and external rotation loss, abduction loss) was recorded with goniometer according to other hip joint. Life quality score (SF-36) and haris hip score forms were filled by patients in outpatient clinic.When we evaluated the insicion distrubition that we made according to the Judet and Letournel clasification, two insicion were necessary to make adequate joint reduction and maintain fracture stabilization for complex acetabular fractures. Patients needed more perop blood and blood product replacement in operations that made with two insicion but not statisticaly significant. Time from operation to full weight mobilization was shorter with two insicions according to single anterior or posterior insicion with significant amount but have longer surgery time. Patients mobilized early full weight because of more stable fixation with two insicion .As a result, intraarticular fractures of acetabulum must be anatomicaly reduced as much as possible. Surgical approach must be chosen according to fracture type and location. Acetabular fracture surgery must be done in centers that have adequate theatre conditions and postoperative rehabilitation facilities. In acatubular fracture surgery, good reduction does not always predicted good functional outcome but surgical fixation with early rehabilitation positively affects patient life quality.Key words: Acetabulum, fracture, classification