Eroin bağımlılarında yüksek yoğunluklu aralıklı egzersizin sitokin düzeyleri ve klinik seyir üzerine etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

Eroin bağımlılığı sınırlı tedavi seçeneklerine sahip biyolojik ve psikososyal bir bozukluktur. Bağımlılık tedavilerine ek olarak egzersiz uygulanmasının madde kullanımını azaltma ve yaşam kalitesini iyileştirmede etkili olabileceği ileri sürülmüştür. Bu araştırmada eroin bağımlılarında yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz programının kortizol, IGF-1, IFN-γ, IL-17 düzeyleri ve klinik seyir üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Araştırmamıza Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi AMATEM kliniğinde tedavi gören, DSM-5'e göre opiyat kullanım bozukluğu tanı ölçütlerini karşılayan 22 erkek hasta dahil edilmiştir. Katılımcılar 11 kişi egzersiz grubu 11 kişi kontrol grubu olacak şekilde iki gruba ayrılmıştır. Egzersiz grubunda 7 kişi beş seanslık egzersiz programını tamamlamıştır. Grupların özelliklerini belirlemede sosyodemografik veri formu, Bağımlılık profil indeksi ve Barratt dürtüsellik ölçeği kullanılmıştır. Klinik seyri değerlendirmek amacıyla tedavi öncesi ve sonunda Hamilton depresyon ölçeği, Hamilton anksiyete ölçeği, Madde aşerme ölçeği uygulanmıştır. Tedavinin 5. ve 21. günü kan alınarak kortizol, IGF-1, IFN-γ, IL-17 düzeyleri ölçülmüştür. Grupların tedavi başlangıcı ve sonundaki Hamilton depresyon ölçeği, Hamilton anksiyete ölçeği, Madde aşerme ölçeği puanlarındaki değişim karşılaştırıldığında egzersiz grubunda anlamlı düzelme saptanmıştır. Egzersiz ve kontrol grubu arasında kortizol düzeyleri açısından anlamlı farklılık saptanmamıştır. Ancak egzersiz programını tamamlayanlar ile kontrol grubu karşılaştırıldığında egzersiz grubunda anlamlı artma tespit edilmiştir. IGF-1 düzeylerindeki değişim açısından karşılaştırıldığında egzersiz yapan grupta istatistiksel açıdan anlamlı artma bulunmuştur. Gruplar arasında IFN-γ ve IL-17 düzeyleri açısından anlamlı farklılık saptanmamıştır.Sonuç olarak, yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz programının depresif belirtilerde, anksiyetede ve madde isteğinde azalma sağladığı; kortizol ve IGF-1 düzeylerini artırdığı ancak IFN-γ ve IL-17 düzeylerini değiştirmediği tespit edilmiştir. Bu araştırmanın, eroin bağımlılığı tanısı ile tedavi gören hastalarda yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz uygulamasının etkilerine vurgu yaparak literatüre katkı sağlayabileceği düşünülmüştür.Anahtar Kelimeler: Bağımlılık, egzersiz, eroin, opiyat, sitokin

Heroin addiction is a biological and psychosocial disorder with limited treatment options. It has been suggested that exercise in addition to addiction treatments may be effective in reducing substance use and improving quality of life. The aim of the this study was to evaluate the effects of high intensity interval training program on cortisol, IGF-1, IFN-γ, IL-17 levels and clinical course in heroin addicts.Twenty-two male patients who were treated at the Alcohol and Substance Addiction Treatment clinic in Trakya University Faculty of Medicine and met the diagnostic criteria for opiate use disorder according to DSM-5 were included in the study. Participants were divided into two groups as exercise (n=11) and control (n=11) groups. Seven people completed the five-session exercise program in the exercise group. Sociodemographic data form, Dependency profile index and Barratt impulsivity scale were used for determining the characteristics of the groups. Hamilton Depression Scale, Hamilton Anxiety Scale, Substance Craving Scale were administered before and after treatment to evaluate clinical course. Cortisol, IGF-1, IFN-γ, IL-17 levels were measured by taking blood at 5th and 21st day of treatment.A significant improvement was found in the exercise group when Hamilton Depression Scale, Hamilton Anxiety Scale, Substance Craving Scale scores at the beginning and end of treatment were compared. There was no significant difference in cortisol levels between the exercise and control groups. However, when the control group was compared with those who completed the exercise program, a significant increase was found in the exercise group. When compared in terms of changes in IGF-1 levels, a statistically significant increase was found in the exercise group. There was no significant difference between groups in terms of IFN-γ and IL-17 levels.In conclusion, it was determined that high-intensity interval training program reduces depressive symptoms, anxiety and substance craving; increases cortisol and IGF-1 but did not alter IFN-γ and IL-17 levels. It was thought that this study could contribute to the literature by emphasizing the effects of high intensity interval training in patients treated with the diagnosis of heroin addiction.Key Words: Addiction, exercise, heroin, opioid, cytokine