The Republic of Tataristan: The Volga-Tatar`s road to the national self-determination

Abstract

ÖZET Mihail Gorbaçov'un Sovyetler Birliği liderliği sırasındaki glasnost (açıklık) ve perestroyka (yeniden yapılanma) olarak anılan liberalleşme politikaları, pek çok Sovyet Cumhuriyetinin milli görüşlerini açıklamalarını sağladı. 1991 yılı sonu itibari ile, Sovyetler Birliğinin çöküşünden sonra, eski Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliğinin bütün Cumhuriyetleri herhangi bir mücadele yaşanmaksızın egemenliklerini ve bağımsızlıklarını ilan ettiler. Tataristan Egemenlik ilanını ilk olarak açıklayan muhtar cumhuriyetlerden biriydi. Tataristan, Rusya Federasyonu'nun egemenliğini ilan etmesinden üç aydan daha kısa bir zaman sonra, 30 Ağustos 1990 da egemenliğini ilan etti.Tataristan'ın egemenlik ilanını Rusya Federasyonu'nun diğer muhtar cumhuriyetlerininkilerden ayıran nokta, egemenlik ilanının Tataristan'da yaşayan tüm insanların adma yapılmış olması ve Cumhuriyet'in Rusya Federasyonu'nun bir parçası olduğundan bahsetmemesıydi. Tataristan, Devlet Egemenliğinin ilam ve 1992 de kabul edilen, Tataristan egemen bir devlet olduğunu, Uluslararası Hukuka tabi olduğunu ve Rusya Federasyonu ile eşitlik temelinde birleştiğini ilan eden anayasası ile yeni bir döneme girdi. 1552 yılında Rusların fethi ile egemenliklerini kaybettikten sonra bile İdil tatarları bağımsızlık mücadelelerine devam etmişler ve hiçbir zaman millet olma fikirlerini kaybetmemişlerdir. Bu çalışmanın birincil amacı İdil Tatarları'nın milli kendi kadrini tayin yolunu ve Rusya Federasyonu ile Tataristan arasındaki görüşmelerin sürecini incelemektir. IV

ABSTRACT The liberalizing policies of glasnosf (opennes) and perestroyka (restructuring) during Michail Gorbachv's leadership in the USSR enabled the various republics to express their national views. By the end of 1991, after the collapse of the Soviet Union, all republics of the former USSR without any struggle declared their sovereignty and independence. Tatarstan was one of the first autonomous republics to adopt a Declaration of Sovereignty. It did so on 30 August 1990, less than three months after the Russian Federation had declared sovereignty. What distinquished Tatarstan's declaration from those of the other autonomous republics of the Russian Federation was the fact that it proclaimed independence on behalf of the whole people of Tatarstan, and it made no mention of the republic's being part of the Russian Federation. Tatarstan began its new stage with the adoption of the Declaration of State Sovereignty and a new Constitution in 1992, which declared Tatarstan a sovereign State, a subject of International Law united with the Russian Federation on the basis of equal treaty. Even after the Volga Tatars lost their sovereignty in 1552, as a result of the Russian conquest, the Volga Tatars continued their struggle for independence, and never lost the idea of nationhood. The Tatar national intelligentsia was the first in the republic to begin the movement for sovereignty. In February 1994, Tatarstan and Russia signed a treaty defining their political and economic relations. The primary objective of this study is to examine the Volga Tatars' road to national self-determination and the process of negotiations between the Republic of Tatarstan and the Russian Federation. Ill