Farklı rezin esaslı yapıştırma simanlarının sitotoksik özelliklerinin in vitro olarak incelenmesi

Abstract

Araştırmamızda, dört farklı rezin esaslı yapıştırma simanının, değişik polimerizasyon koşullarına ve zamana bağlı olarak hücreler üzerinde oluşturdukları sitotoksik etkiler karşılaştırıldı. Bu amaçla iki adet geleneksel (Rely X ARC, Variolink N) ve iki adet kendinden adeziv rezin esaslı yapıştırma simanı (Rely X Unicem, Multilink speed) kullanıldı. Örneklerin hazırlanması, 2 mm derinliğinde ve 5 mm çapında silindirik boşluklar içeren, ısıya dayanıklı politetrafloroetilen kalıplardan yararlanılarak hava akımlı kabin içerisinde steril şartlar altında tamamlandı. Araştırmamızda örneklerin polimerizasyonunda, doğrudan ışık uygulaması, 2mm kalınlığında-10 mm çapında IPS Empress II ve Lava Ultimate diskler üzerinden ışık uygulaması ve kimyasal polimerizasyon olmak üzere dört farklı strateji uygulandı. Işık uygulaması yapılması gereken gruplarda her bir siman için kullanım talimatlarında belirtilen sürelerde, LED polywave özelliği olan Bluephase 20i ışık cihazının High Power modu (1200 mW/cm2) ile polimerizasyon sağlandı. Kimyasal olarak polimerize edilen örnekler, 1 kg ağırlık altında, ışık uygulaması yapılmadan 10 dakika boyunca otopolimerize olması için bekletildi. Her bir grupta 20 örnek olacak şekilde, dört farklı polimerizasyon protokolüne göre hazırlanan örnekler; 0 (1. Saat), 1, 2, ve 7. günlerde test edilmek üzere dörde bölündü. Hazırlandıktan hemen sonra her bir yüzü 45'er dakika süre ile ultraviole ışığına tabi tutularak sterilize edilen örnekler, özütlerinin elde edileceği, 565 µL DMEM içerisine yerleştirildi. %5 CO2 hava, %90 oranında nem ve 37° C'de inkübe edilen örneklerden elde edilen salınım sıvıları, birinci saat (0.gün), 1, 2 ve 7. günlerin sonunda her bir ependorf tüpünde 125 µL olacak şekilde üç porsiyona ayrıldı. Örneklerden elde edilen salınım sıvılarının sitotoksik etkilerinin incelenmesi amacı ile 96 kuyucuklu mikroplakların içerisine her birinden 100 µL olacak şekilde hazırlanmış olan salınım sıvılarından ve fare embriyo dokusundan elde edilen fibroblast kökenli NIH/3T3 (ATCC® CRL-1658) hücre süspansiyonundan konuldu. MTT testine tabi tutulan mikroplakalar ELISA okuyucusunda (Synergy HT, Biotek Instrument, Winooski, Vermont, ABD) optik yoğunluk 570-630 nanometre aralığında olacak şekilde ayarlanarak okutuldu. MTT testi, her grupta üçer kez tekrarlandı. Veriler Üç yönlü ve tek yönlü ANOVA ile değerlendirildi. Çoklu karşılaştırmalar Benferroni testi ile yapıldı (p<0.001).Doğrudan ışıkla polimerizasyon yöntemi, tüm deney günlerinde ve her bir simanda en fazla canlılık oranı gözlenen polimerizasyon yöntemi oldu. IPS Empress 2 ve Lava Ultimate disk üzerinden ışık uygulaması, doğrudan ışıkla polimerizasyon yöntemine göre daha düşük hücre canlılık oranları göstermiş olsa da bu durum istatistiksel açıdan anlamlı bulunmadı. Kimyasal polimerizasyon, test edilen rezin simanların tümünde ve tüm deney günleri için en fazla sitototoksisitenin gözlendiği polimerizasyon yöntemi oldu. Kendinden adeziv rezin simanlar için 0. günde, geleneksel kompozit rezin simanlar için ise 2. günde en yüksek sitotoksik değerlere ulaşıldı. Tüm rezin simanların sitotoksisiteleri 7. günde en düşük seviyeye ulaştı. Multilink Speed simanı polimerizasyon yöntemi ve zamandan bağımsız olarak en düşük hücre canlılık oranlarını gösterdi.Bu çalışmanın sonucunda dual olarak polimerize olan rezin esaslı yapıştırma simanlarının polimerizasyonu sırasında ışık uygulamasının önemi anlaşılmıştır. Bu husus, 2 mm kalınlığındaki IPS Empress 2 ve Lava Ultimate materyallerinden elde edilen protetik restorasyonların simantasyonunda rezin esaslı yapıştırma simanlarının kullanılması durumunda sitotoksik etkilerin görülmemesi bakımından daha da önem kazanmaktadır.Anahtar Kelimeler: Işıkla polimerizasyon, Kimyasal polimerizasyon, MTT testi, Rezin esaslı yapıştırma simanları, Sitotoksisite.

In this study, the cytotoxic effects of four different resin based luting cements were compared with regard to different polimerization conditions and time intervals. For this, two conventional (Rely X ARC, Variolink N) and two self adhesive resin based luting cements (Rely X Unicem, Multilink speed) were used.The fabrication of samples was completed under sterile conditions within Laminar Air Flow Cabinet using heat-resistant polytetrafluoroethylene molds with 2 mm deep and 5 mm diameter cylindrical cavities. To cure the samples, four different polymerization strategies were used including dual polymerization with direct light application, irradiation over the IPS Empress II and Lava Ultimate discs and chemical (self-cure) polymerization. In the groups which require light irradiation, time intervals for each cement defined in instructions for use were applied using the High Power mode (1200 mW/cm2) of Bluphase 20 i LED curing unit which has polywawe feature. Chemically polymerized samples were allowed to self-cure for 10 minutes under 1 kg weight. The specimens prepared according to four different polymerization protocol were divided into four groups to be tested at 0 (1 hour), 1, 2, and 7 days, providing 20 samples in each group. Immediately after preparation, all specimens were sterilized with UV-radiation for 45 min on each side and placed in 565 µL Dulbecco's modified Eagle medium to obtain extracts. The extracts acquired from the samples which were preincubated at 5% CO2air, 90% humidity and 37 ° C were divided into three equal volume of 125 µL for each time intervals (1 hour (day 0), 1, 2, and 7 days). To examine the cytotoxic effects of the extracts obtained from the specimens, 100 µL of extract and 100 µL of cell suspension which contains NIH / 3T3 (ATCC® CRL-1658) fibroblast cells derived from mice embryonic tissue were placed within 96 well microplates. After performing MTT assay, microplates were submitted to an enzyme-linked immune-sorbent assay (ELISA) reader for analysis of optical density at 570-630nm. MTT assay was repeated three times for each group. Statistical analyses were made using three way and one way ANOVA. Multiple comparisons were performed by post hoc Bonferroni test (p<0,001). Direct light curing protocol showed the maximum survival rates for all time intervals and for each luting cement tested. Photo activation through IPS Empress 2 and Lava Ultimate discs showed less cell survival rates compared to the direct light curing protocol, though this was not statistically significant. Chemical polymerization of the cement specimens was the most cytotoxic polymerization method at all the time intervals and for all the tested resin cements. The highest cytotoxic values were reached at the 2nd day for conventional composite resin cements and at day 0 for self-adhesive resin cements. Cytotoxicity of all resin cements reached the lowest level at day 7. Multilink Speed cement showed the lowest rate of cell survival independent of time and polymerization protocol.Within the limitations of this study, the importance of the light irradiation for the curing of dual polimerized resin based luting cements was emphasized. This issue regarding cytotoxic effect of the resin based luting cement was more crucial when light application was carried out through 2 mm thick IPS Empress 2 or Lava Ultimate prosthetic restorations.Key Words: Chemical cure, Cytotoxicity, Lighth cure, MTT assay, Resin-based luting cements.