Çocukluk çağı travmasının bireylerin psikolojik dayanıklılık ve mutluluk düzeyleri açısından incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı çocukluk çağı travmasının bireylerin psikolojik dayanıklılık ve mutluluk düzeyleri açısından incelenmesidir. Bunun yanı sıra ölçekler arasında anlamlılık ve bazı demografik değişkenler açısından dayanıklılık ilişkisine bakılmıştır. Araştırmanın örneklemi İstanbul ilinde yaşayan ve tesadüfi bir biçimde seçilmiş kişilerden ve Üsküdar Üniversitesi Öğrencilerinden oluşmaktadır. Araştırmaya 41'i kadın ve 36'sı erkek olmak üzere toplamda 77 kişi gönüllü olarak katılmıştır. Çalışmada yaş grupları 20-29, 30-45 olarak belirlenmiştir.Araştırmada elde edilen veriler SPSS 21.00 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde Kruskal Wallis, Sperman Korelasyon Analizi, İlişkisiz grup T testleri kullanılmıştır. Araştırmada katılımcılara Sosyodemografik Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği, Yetişkinler İçin Dayanıklılık Ölçeği ve Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formu uygulanmıştır.Araştırmanın bulgularına göre dayanıklılık alt boyutları ve çocukluk çağı travma alt boyutları arasında anlamlılık açısından; aile uyumu ile duygusal istismar ve fiziksel istismar arasında negatif yönde orta düzeyde bir ilişki, gelecek algısı ile fiziksel istismar arasında negatif yönde düşük düzeyde ilişki, aile uyumu ile duygusal ihmal arasında pozitif yönde yüksek düzeyde bir ilişki tespit edilmiştir. Ayrıca dayanıklılık alt boyutu sosyal yeterlilik puanı arttıkça travma toplam puanının azaldığı görülmüştürDayanıklılık ölçeği alt puanları ile Oxford Mutluluk puanları ve Çocukluk Çağı Travma puanları arasında anlamlı bir ilişki görülmemiştir. Sosyodemografik değişkenlerden cinsiyet, yaş, medeni durum, eğitim durumu, ekonomik durum ile dayanıklılık alt boyutları arasında anlamlı bir ilişki görülmediği, dayanıklılık alt boyutu olan aile uyumu ile aile tutumları arasında anlamlı bir farklılık olduğu tespit edilmiştir.Anahtar Sözcükler: Dayanıklılık, Çocukluk Çağı Travması, Mutluluk

The purpose of this study is to examine the trauma of childhood in terms of psychological endurance and happiness levels of individuals. In addition to this, the relation between the scales and the endurance is examined in terms of significance and some demographic variables. The sample of the study consists of randomly selected people living in Istanbul and Üsküdar University Students. A total of 77 people, 41 female and 36 male are participated in the survey voluntarily. The age groups in the study were 20-29, 30-45.The data obtained in the study were analyzed using the SPSS 21.00 program. Kruskal Wallis, Sperman Correlation Analysis and Independent Samples T tests were used in the evaluation of the data. Sociodemographic Information Form, Childhood Trauma Questionnaire, Resilience Scale for Adults and Short Form of Oxford Happiness Questionnaire were applied in the study.According to the findings of the study, in terms of significance between endurance sub-dimensions and childhood trauma sub-dimensions; there was a moderate relationship between family harmony and emotional abuse and physical abuse, a low level of relationship between the future sense and physical abuse on the negative side, and a high level of positive correlation between family harmony and emotional neglect. In addition, as the social competence score of endurance subscale increased, the total score of trauma decreased.There were no significant correlations between survival scale subscores and Oxford Happiness scores and Childhood Trauma scores. It was determined that there was no significant relationship between gender, age, marital status, educational status, economic status and endurance sub-dimensions of sociodemographic variables, and there was a significant difference between family attitudes and endurance sub-dimension.Key Words: Resilience, Childhood Trauma, Happiness