Çocukluk çağı travmalarının evlilik uyumu ve evlilik doyumuna etkisi

Abstract

Literatürde çocukluk çağı travmalarının yetişkinlik dönemine uzanan kalıcı psikolojik etkilerinin olduğu bilinmektedir. Bu çalışmanın temel amacı; yetişkin örnekleminde çocukluk çağı travmalarının evlilik doyumu ve evlilik uyumu üzerindeki yordayıcı etkisini araştırmaktır. Araştırmaya 21-50 yaş arası, 128'i kadın 127'si erkek olmak üzere toplam 255 evli birey katılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Sosyo-demografik Veri Formu, Evlilik Doyum Ölçeği, Evlilik Uyum Ölçeği ve Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (CTQ-28) kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda evlilik uyumu yüksek olan çiftlerin; evlilik doyumu, duygusal ihmali, cinsel istismarı ve çocukluk çağı travma düzeyleri, uyumsuz çiftlere göre anlamlı biçimde yüksektir. Yapılan korelasyon analizleri sonucunda ise, duygusal ihmal ile evlilik uyumu arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki, çocukluk çağı travmaları ile evlilik uyumu arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Katılımcılar sosyodemografik özellikler açısından incelendiğinde; üniversite mezunlarının evlilik uyum düzeyleri orta okul mezunlarından, çok yüksek ekonomik durumu olan bireylerin de hem evlilik uyumu hem evlilik doyumu düzeyleri orta seviyede ekonomik durumu olanlardan istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek bulunmuştur. Ayrıca evlilik uyumu ve evlilik doyumu düzeylerinin genç katılımcılarda daha yüksek olduğu da tespit edilmiştir. Bu bulgular ışığında çocukluk çağı travmalarının ve yaşam kalitesinin yetişkinlik dönemindeki evlilik uyumu ve doyumuna etki ettiği söylenebilir.

In Literature there is a valued fact that childhood trauma passes through the adulthood age. In this research the main purpose is to discuss about marriage relationships based on childhood traumas. The participants were 255 married couple, our age scale was in between 21-50 and we had 128 women, 127 men. This research collected datas from Socio-demographic data form, marriage satisfaction scale, marriage compliance scale and childhood trauma scale (CTQ-28). As a result for the couples that has the high harmony seems to have more liabilities than non-harmony marriages for the facts of marriage satisfaction, emotional neglect, sexual abuse and childhood trauma. According to applied correlation that is found that emotional neglect and childhood trauma had a positive relationship with marriage conformity. In the research according to participants socio-demographic level, it is found that university degreed couples resulted higher than secondary level graded couples for marriage satisfaction and marriage compliance. When we look at from economical status, high economic leveled individuals showed higher results than middle economic leveled individuals based on marriage satisfaction and harmony. Also younger participants had higher results in those values when we looked at the age scale. According to those results it can be said that childhood traumas have impacts on marriages based on satisfaction and harmony in couples relationship.