Aristoteles ve İbn-i Sina`da Erdem (Fazilet)

Abstract

İnsan hayatının en yüksek gayesi mutluluktur. İbn-i Sina ve Aristoteles'e göre mutluluk yaşamda ahlakın varlığı ile mümkündür. Ahlakın temelinde ise erdemler vardır. İnsanın mutlu olması için erdemleri davranışlarına yansıtması gerekir. Çalışmamızda İbn-i Sina ve Aristoteles'in erdem anlayışları karşılaştırılmıştır. Karşılaştırma yapılırken, ruhun güçlerinin erdemle olan ilişkisi üzerinde durulmuştur. Cesaret ölçülülük gibi karakter erdemleri, bilgelik ve aklı başındalık gibi düşünce erdemleri her iki düşünürümüzün yükledikleri anlamlar doğrultusunda betimlenmiştir. Çalışmamızın kapsamında ilkçağdan günümüze kadar erdemle ilgili kavramlar ve problemler incelenmiştir. İbn-i Sina ve Aristoteles'in içinde bulundukları toplum ve kültürün, etkileri de göz önünde tutularak erdem görüşlerindeki ortaklık ve farklılıklar gösterilmiştir.

The highest purpose of human life is happiness. According to Avicenna and Aristotle, happiness can be possible by means of the existence of morality in life. Virtues are also at the bottom of morality. For happiness of human being, one must reflect his virtues onto his behavior. In this study, Avicenna's and Aristotle's understandings of virtue was compared. Within the comparison, it is urged upon relationship between powers of soul and virtue. Character virtues such as courage, moderation and intellectual virtues such as wisdom, lucidness are depicted in line with the meanings attributed by both thinkers. Within the scope of this study, concepts and problems related to virtue from the ancient times to the present are examined. By taking the effects of Avicenna and Aristotle's society and culture into consideration, partnerships and differences of their views on virtue are shown.