Çocukluk çağı digoksin uygulamasında idame doz aralıklarının serum digoksin konsantrasyonları üzerine etkisi

Abstract

-42- ÖZET Digoksin, çocukluk çağı kalp yetmezliği ve supraventriküler taşikardi olgularının başlıca ilacıdır. Terapötik ve toksik sınırları birbirine çok yakın olan digoksinin dozaj ve uygulaması özellikle çocuklarda değişiklik göstermektedir. Tedavinin başlangıcında yük leme dozu ile doyurulan hastalarda daha sonra idame tedavisine ge çilmektedir. Erişkinlerde günde tek doz olarak verilen idame tedavi si çocuklarda 12 saatte bir uygulanmaktadır. Çoğunlukla tedavileri nin büyük bölümünü evde sürdüren hastaların, unutkanlık faktörü ve uzun süre kullanım gerekliliğinin getirdiği bıkkınlık psikolojisi ile birlikte, ilacı saat ve dozuna tam sadık kalarak uygulamaları güç leşmektedir. Bu çalışmada, idame tedavileri çift dozda verilen olgular ile tek dozda verilen olguların klinik ve serum digoksin konsantrasyon ları açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Klinik gözlemler ve radyoimmünoessey metod ile elde edilen serum digoksin konsantrasyon ölçümleri, her iki grup arasında önem li bir fark olmadığını göstermiştir. Araştırma sonucu elde edilen veriler, daha pratik ve etkin olacağı düşünülen, idame tedavisinin tek dozda kullanımının çocuk larda uygulanabileceğini ortaya koymuştur.

.43' SUMMARY Digoxin is the major drug used in the treatment of congestive heart failure and supraventricular tachycardias during childhood. The dosage and the administration of the drug, which has a narrow tolerance between the toxic and therapeutic doses, varies especially in children. At the beginning of the treatment, patients are given the initial loading dose, which is followed by daily maintenance doses. In adults, the maintenance dose is administered as a single dose, whereas it is preferred to be given in divided doses in children. It becomes difficult for patients who spend most of their treatment period at home to take the prescribed dosage of the drug at the prescribed time. This is due to forgetfulness and the psychology of boredom resulting from the necessity of using the drug for a very long time. This study intends to compare the patients who are given the maintenance therapy as a single dose and those who are given it in two divided doses with regard to clinical symptoms and serum digoxin concentrations. The serum digoxin concentrations, which were obtained by radioimmunoassay method and the clinical observations, have shown that there are no significant differences between the two groups. The data obtained as a result of the research show that the maintenance therapy given as a single daily dose, which is considered to be more practical and efficient, can be applied in children.