Kordosentez: Prenatal tanıda güncel bir yöntem

Abstract

76 ÖZET Kordosentez, çeşitli intrauterin genetik, enfeksiyöz, metabolik ve hematolojik hastalıkların prenatal dönemde erken tanısına ve uygun vakalarda tedavisine olanak sağlayan, gebeliğin 16. haftasından terme dek uygulanabilen güncel bir prenatal tanı aracıdır. Bu çalışma Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalında Ağustos 1991-Şubat 1993 tarihleri arasında çeşitli endikasyonlarla diyagnostik amaçlı kordosentez yapılan 29 gebelik olgusuna ait bulgu ve sonuçları içermektedir. ??? Çalışmaya katılan hastalara en erken 17 ve en geç 36. gebelik haftasında kordosentez girişimi denenmiş, sadece bir olguda şiddetli oligohidramniyos nedeniyle umblikal korda girilememiştir. Başarı oranımız %97'dir. Olguların %72'sinde umblikal korda bir kez, %24'ünde iki kez ve %4 ünde 3 kez girmek gerekmiştir. %3Q vakada girişimden sonra ortalama 2.1 dakika süren intraamniyotik kanama ve %21 vakada ortalama 3 dakika süren geçici fetal bradikardi saptanmıştır. Bir olguda ise kordosehtezi takiben başlayan bradikardi düzelmemiş ve intrauterin fetal kayıp ile sonuçlanmıştır. Olguların %32' sinde gebelik sorunsuz olarak terme ulaşırken, %2577 gebelik tıbbi olarak sonlandırılmış ; %21 gebelik preterm vajinal doğum ile sonlanmış; %7 olguda fetal distress endikasyonu ile sezeryan yapılmıştır. X14 olguda gebelik halen sorunsuz olarak devam etmektedir. Kordosentez girişimi başarılı olan 28 gebelikten 10 tanesi (X35.7) fetal kayıp ile sonuçlanırken, bunların dördü (Z14.2) kordosentezden sonraki 2 hafta içinde gelişmiş olmakla beraber, bu kayıplardan kordosentezden çok, girişim endikasyonu sorumlu tutulmuştur. Gerçekten de olgulardan üçünde belirgin hidrops ve birinde ise şiddetli gelişme geriliği gibi ciddi problemler olup, sağlıklı fetuslarda kordosentez sonrası ölüm gözlenmemiştir. ^u çalışmanın amacı, güncel bir prenatal tanı yöntemi olan kordosentezin teknik yönünün ve uygulanabilirliğinin tanıtılması, endikasyonları ile komplikasyona ve başarısızlığa neden olan faktörlerin belirlenmesidir. Elde ettiğimiz sonuçlar, bu alanda çalışan diğer araştırmacıların sonuçları ile uyumlu olup, bize kordosentezin uygulanması kolay, emniyetli ve başarı oranı yüksek bir güncel prenatal tanı aracı olduğunu göstermiştir.

78 SUMMARY Cordocentesis, a prenatal diagnostic tool that could be performed from 16th week of gestation to the delivery, is usefull in the diagnosis and, in appropriate cases, in the treatment of various intrauterine genetic, infectious, metabolic and hematologic disorders. This study is carried out in Gazi University School of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology between August 1991 and February 1993. The results of cordocentesis performed for diagnostic purposes with various indications in 2£ pregnants are presented. The cordocentesis procedure, performed between 17th and 36th week of gestation was successful in 28 patients, which makes the success rate as high as 97%. In one patient because of severe oligohydramnios, the umblical cord could not be entered. While performing single cordocentesis in 72%, multiple (2 in 24% and 3 in 4%) interventions were necessary in the remainder. An intraamniotic bleeding, lasting for about 2.1 minutes in 38% and a transient fetal bradycardia lasting for 3 minutes in 21% of cases were encountered. In one case, the79 bradycardia following the cordocentesis resulted in fetal death. While 32% of cases resulted in normal delivery, medical termination was performed in 25%, and preterm vaginal delivery resulted in 21% of the cases. In 7% of cases, cesarean section was performed for the indications of fetal distress. In the remaining 14%, the pregnancy continues to be normal. Among the 28 successful cordocentesis, 10 (35.7%) resulted in fetal death, A (14.2%) of which happened 2 weeks after the intervention and the cause related not to cordocentesis it self, but to the underlying indication. In these early deaths, 3 severe hidrops and one severe growth retardation was observed. No death case was observed after cordocentesis among healthy fetuses. The aim of this study is to present the technical aspects and the applicability of his prenatal diagnostic tool, and to assess the indications and complication and failure factors. The results obtained appeared to be in accordance with the results of the other investigators. This is an easy to perform and a safe prenatal diagnostic intervention with high success rates.