Sıçanlarda deneysel olarak oluşturulan böbrek iskem-reperfüzyon modelinde allopurinolün ve deoksikoformisinin böbrek dokusu lipid peroksit ve ATP düzeylerine etkisi

Abstract

ÖZET Bu çalışmada, sıçanlarda deneysel olarak böbrek iskemisi ve iskemiyi takiben reperfüzyon modeli oluşturulmadan önce uygulanan deoksikoformisin ve allopurinol tedavisinin doku ATP ve MDA düzeylerine etkisi araştırıldı ve tedavilerden hangisinin bu parametrelere daha etkili olabileceği incelendi. Deoksikoformisin ve allopurinol reperfüzyon döneminde artan MDA oluşumunu istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azaltırken, (sırasyıla p<0.001, pO.OOİ) doku ATP seviyelerini arttırdılar. Deoksikoformisin tedavisindeki artış istatistiksel olarak anlamlıyken, allopuronildeki artış anlamlı değildi (sırasıyla p<0.001, p>0.05). Deoksikoformisin ve allopurinol iskemik dönemde doku ATP seviyelerini istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yükseltti (sırasıyla p<0.05, p<0.001), ancak allopurinol tedavisinin doku ATP seviyelerine etkisi daha fazla bulundu, iskemik dönemde kontrollerle karşılaştırıldığında anlamlı bir şekilde artmayan doku MDA düzeyine allopurinolun etkisi tespit edilmedi (p>0.05) ancak deoksikoformisin MDA düzeylerini istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düşürdü (p<0.001). İki ajanın etkilerini karşılaştırdığımızda, reperfüzyon döneminde deoksikoformisinin ATP seviyelerini daha fazla arttırdığı ve MDA düzeylerini daha fazla düşürdüğü tespit edildi, iskemik dönemde ise allopurinol, deoksikoformisin tedavisine göre ATP seviyelerini yükseltmede daha fazla etkili oldu ancak MDA seviyelerini düşürmede etkisi daha azdı. Bu bulguların sonucunda, deoksikoformisinin hem iskemik dönemde, hem de reperfüzyon döneminde lipid peroksidasyonu düşürmede etkili bir antioksidan ajan, bunun yanında doku ATP seviyelerini artırarak ve yine doku MDA seviyelerini düşürerek klasik allopurinol tedavisine göre iskemi-reperfüzyon kaynaklı doku hasarının önlenmesinde de alternatif tedavi seçeneği olabileceğini düşünmekteyiz.

123 7. SUMMARY In this study, the effect of administering deoxycoformycin and allopurinol therapy on tissue ATP and MDA levels before developing experimental renal ischemia and postischemia reperfusion in rats was searched and examined among those which therapy would be more effective on these parameters. During the reperfusion period, deoxycoformycin and allopurinol increased the ATP levels. The increase of ATP in deoxycoformycin therapy was statistically significant but in allopurinol therapy it was not (p<0.001, p>0.05, respectively). Deoxycoformycin and allopurinol decreased the levels of MDA, which were increased in reperfusion period. The levels of decrease were stastically significant, (p<0.001, p<0.001 respectively). In ischemia period, both deoxycoformycin and allopurinol increased the levels of ATP and the differences were statistically significant (p<0.05, p<0.0001, respectively) but allopurinol therapy was more effective than deoxycoformycin therapy. Tissue MDA levels which were not significantly increased in ischemia period were not effected by allopurinol therapy (p>0.05), but deoxycoformycin therapy decreased the MDA levels and the differences were statistically significant (p<0.001) in ischemia period. When we compared the effects of two agents during the reperfusion period, it was observed that deoxycoformycin therapy increased the ATP levels and decreased the MDA levels more than allopurinol therapy. On the other hand, during the ischemia period, allopurinol therapy was more effective increasing tissue ATP124 levels according to the deoxycoformycin therapy but the effect of allopurinol on decreasing the levels of MDA were less than deoxycoformycin therapy. In conclusion, we think that, deoxycoformycin could be an antioksidant agent by decreasing the tissue levels of MDA both in reperfusion and ischemia period beside this, It could be an alternative therapy choice on preventing ischemia- reperfusion induced tissue damage by increasing tisue ATP levels, and by decreasing tissue MDA levels according to the classical allopurinol therapy.