Yaşa bağlı makula dejeneresansında subfoveal membranların radyasyon tedavisi (Teleterapi)

Abstract

31 ÖZET Yaşa bağlı makula dejeneresansının eksudatif şeklinde görme prognozu çok kötü olup, bu sebebe bağlı körlüklerin %88'inden sorumludur. Başlıca tedavi lazer olmakla beraber, tedaviye uygun olgular tüm olguların %26'sıdır. Subfoveal yerleşimli koroid neovaskülarizasyonlannda (KNV) lazer tedavisinden sonra hastada ani ve belirgin görme kaybı ortaya çıkmakta ve kontrol grubunu 18 ay sonra yakalamaktadır. Bu durum, subfoveal KNV tedavisinde alternatif yöntemlerin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Uygulanan başlıca yöntemler plak, proton işim ve eksternal ışınlama (Teleterapi) olup, bu çalışmada 2 Gy/fr/8 gün, toplam 12 Gy ile tedavi edilen 31 subfoveal yerleşimli klasik, gizli ve skar olan olguların sonuçlan incelenmiştir. Olgularda ışınlamaya bağlı yan etkilere rastlanmamış, 12 gözde lezyonda büyüme (%38.7), 17'sinde stabilleşme (%54.8), 2'sinde küçülme (%6.5) saptanmış, 8 olguda görme artışı (%25.8), 17'sinde aynı kalma (%54.8), 6'sında azalma (%19.4) izlenmiştir. Lezyondaki büyümenin genelde ilk l.ayda ortaya çıktığı görülmüş, l.ay hariç tutulduğunda 5 günde büyüme (%16.1), 24 günde stabilleşme (%77.4), 2 olguda küçülme (%6.5) tespit edilmiştir. Sonuçlarımız Khi-Kare ve Fisher-Exact istatistiksel testleri kullanılarak, yine kliniğimizde tedavi uygulamadan izlenen 72 olgunun sonuçlan ile kıyaslanmış ve doğal gidişe göre tedavi grubunda lezyonda küçülme veya aynı kalma oranının ve görme artışı veya aynı kalma düzeyinin anlamlı olarak daha iyi olduğu sonucuna varılmıştır (sırasıyle p<0.05, p<0.01). Sonuçlarımız, diğer teleterapi uygulayan araştırmacılarla uyumludur. Ancak bu konuda çok merkezli, kontrollü, randomize ve aynı yöntemleri kullanan çalışmaların sonuçlarına gereksinim bulunmaktadır.