Preterm eylemin oral idame tedavisinde ritodrin, terbutalin ve plasebo etkilerinin randomize prospektif olarak karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Bu çalışmaya gebelik yaşı 20-37 hafta arasında olan ve preterm eylem tanısı almış 44 gebe kadın dahil edilmiştir. Hastalara önce IV ritodrin infuzyonuyla tokoliz uygulanmış ve eylem durdurulduktan sonra oral idame tedavisi olarak gruplara sırasıyla ritodrin, terbutalin ve plasebo verilmiştir. Maternal yaş, obstetrik öykü, başvurudaki servikal muayene bulguları ve IV ritodrin doz ve süresi yönlerinden aralarında fark olmayan üç grup hastanın sonuçlan karşılaştınlmıştır. Doğumun gerçekleştiği gebelik haftası yönünden gruplar arasında fark izlenmemekle (p>0.10) beraber doğuma kadar kazamlan süre (interval) yönünden terbutalin, ritodrin ve plaseboya göre daha az etkin bulunmuştur (p=0.04). Her üç gruptaki hastaların hiçbirinde belirgin bir kardiak veya metabolik yan etki izlenmemiştir. Bu yönden ritodrin ve terbutalin birbirine üstün bulunmadığı gibi plasebo alan hastalarda da önemsiz ama benzer etkiler izlenmiştir. Doğan bebekler yönünden bakıldığında ise bebeklerin Apgar skorları ve RDS, NEK veya ÎVK gibi komplikasyonlar açısından gruplar arasında fark izlenmemiştir (p>0.10). Ancak bebeklerin doğum ağırlığı sözkonusu olunca plasebo alan hastaların beta-adrenerjik agonist alan hastalara göre daha ağır bebekler (p=0.09) doğurdukları gözlenmiştir. Plasebo alan hastaların bebeklerinin tesadüfen daha iri oldukları ayrıca beta-adrenerjik agonist tedavisinin doğum ağırlığı üzerine olumlu etki yapmadığı sonucuna varılmıştır.

SUMMARY Fourty-four pregnant women with a gestational age between 20-37 completed weeks and received the diagnosis of preterm labor were recruited to this study. All these patients were successfully treated with IV ritodrine tocolysis. The patients were randomized into three groups and they were given either ritodrine, terbutaline or placebo for oral maintenance treatment. The results of the three groups were compared. There were no statistically significant difference among the groups in maternal age, obstetrical history, cervical status and dosage and duration of IV ritodrine tocolysis. Although there were no difference in gestational age at delivery between groups (p>0.10), in regard to the time gained till delivery (i.e interval) terbutaline were found to be less effective than either ritodrine or placebo (p=0.04). There were no significant cardiac or metabolic side effects in any of the three groups. In this respect ritodrine and terbutaline were not better than each other and similar side effects were seen in placebo group. The infants of these patients were also not different in regard to Apgar scores, and complications such as RDS, NEK or IVK (p>0.10). But the patients in the placebo group had delivered heavier babies than other two groups of patients (p=0.09). We conclude that this result were incidental and beta-adrenergic agonists had no improving effect on infant weight.