Benign prostat hiperplazisinde prostatektomi sonuçlarının değerlendirilmesi

Abstract

38 ÖZET Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji Anabilim Dalı'nda Ocak 1994-Haziran 1997 yıllan arasında semptomatik BPH nedeniyle prostatektomi yapılan 61 olgu, geç dönem etkinlik ve komplikasyonlar açısından değerlendirilmiştir. Olguların yaş ortalaması 68.1 (55-86) idi. Hastaların 38 (%62.3)'ine suprapubik transvezikal açık prostatektomi (AP) ve 23 (%37.7)'üne transüretral prostatektomi (TURP) yapılmıştır. Olgular ortalama 20.4 (6-50) ay takip edilmiştir. Bu dönemde IPSS, YKİ ve Qmax değişimleri ile komplikasyon oranlan incelenmiştir. Açık prostatektomi yapılan grupta semptom skorunda ortalama %89.9 oranında azalma, %94.7 hastada yaşam kalitesinde iyileşme ve %5.3 hastada daha da kötüleşme ile beraber Qmax değerinde ortalama %228 artış saptanmıştır. TURP grubunda semptom skorunda %72.6 oranında azalma, %9 1.3 hastada yaşam kalitesinde iyileşme, buna karşın %8.7 hastada komplikasyonlara bağlı olarak daha da kötüleşme tespit edilmiştir. Bu grupta Qmax artışı % 179.5 oranında olmuştur. Geç dönem komplikasyonlan; AP'de %76.3 retrograd ejakülasyon, %26.3 empotans, %2.6 stress inkontinansı, %2.6 üretra darlığı, %5.3 mesane boynu kontraktürü ve %5.3 re-TUR olarak saptanmıştır. TURP'de %26.1 retrograd ejakülasyon, %13 empotans, %4.3 total inkontinans %4.3 üretra darlığı ve %8.7 re-TUR oranlan tespit edilmiştir.Her iki grup Qmax ve IPSS düzelme oranlan ile retrograd ejakülasyon39 insidansının AP'de istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu, ancak yaşam kalitesindeki düzelme ve diğer komplikasyonlar açısından farklılık olmadığı saptanmıştır. Sonuç olarak; ciddi derecede semptomatik BPH'nin tedavisinde önlenebilir komplikasyonlar için özen gösterildiğinde etkinliği zaten yıllardır bilinen açık prostatektominin, transüretral prostatektomiden daha etkili ve güvenli bir yöntem olduğu düşüncesine varılmaktadır.

40 THE EVALUATION OF RESULTS PROSTATECTOMY IN PATIENTS WITH BENIGN PROSTATIC HYPERPLASIA SUMMARY 61 patients with benign prostatic hyperplasia were investigated with the international prostate symptom score (IPSS), peak urinary flow rate (Qmax), and complication rates in order to evaluate the long term results of prostatectomy at Gazi University, School of Medicine, Department of Urology between January 1994 to June 1997. Patients' ages ranged from 55 to 86 (mean 68.1). Prostatectomy had been done transurethrally in 23 (37.7%) patients and suprapubically in 38 (62.3%). Follow up averaged 20.4 months, with a range of 6 to 50 months. In open prostatectomy group the quality of life improvement was seen in 94.7% of the patients and the percent change in the JPSS and Qmax compared to preoperative levels were 89.9% and 228%, respectively. In transurethral prostatectomy group the quality of life improvement was seen in 9 1.3% of the patients. The percent change in the JPSS and Qmax compared to baseline values were 76.2% and 179.5%, respectively.41 The incidence of complications in open prostatectomy group were 76.3%, 26.3%, 2.6%, 2.6%, 5.3%, and 5.3% for retrograde ejaculation, stress incontinence, urethral strictures, bladder neck contracture and re-TUR, respectively. Retrograde ejaculation occurred in 26. 1 % of the TURP patients. Impotence, total urinary incontinence, urethral stricture, and re-TUR rates were 13%, 4.3%, 4.3%, and 8.7%, respectively. The urinary symptoms and peak urinary flow rates improved in both types of prostatectomy when compared with baseline values (p <0.0001). However, this study showed that the improvement in Qmax and IPSS were better in open prostatectomy group. While Qmax and IPSS improvement were statistically better in open prostatectomy than TURP group (p <0.05), there was not any statistically significant difference between both groups at the quality of life (p >0.05). The more complete clearance achieved by open prostatectomy may explain this improvement. As a conclusion; open prostatectomy seems to be more safe and effective method than transurethral prostatectomy with considerable complication rates.