2007 – 2013 yılları arasında kliniğimizde opere edilen 449 intrakraniyal meningiom olgusunun who 2007 evreleme sistemi ve mevcut literatür temel alınarak klinikopatolojik retrospektif analizi

Abstract

Meningiomlar ile ilgili takip verileri içeren mevcut literatürdeki geniş seriler incelendiğinde, hasta sayısı fazla olan ve halen kaynak kitaplara referans teşkil eden yayınların pek çoğunun WHO 2007 sisteminden yada radyocerrahinin yaygınlaşmasından önce yazıldığını görebiliriz. Mevcut literatürün güncellenmesi gerektiği fikri ile WHO 2007 sistemini baz alarak intrakraniyal meningiom olgularını retrospektif inceledik.Ocak 2007 ve Aralık 2013 tarihleri arasında opere edilen erişkin 488 intrakraniyal meningioma olgusu şüpheli görülen patoloji sonuçları tekrar incelenmek sureti ile retrospektif incelendi. Tıbbi verisi eksik olan hastalar telefon yolu ile arandı. 449 hasta verisi çalışma için uygun görüldü. Patoloji oranları, yaş, cinsiyet, kitle lokalizasyonu, Simpson Grade'i, nüks/progresyon varlığı, derin ven trombozu (DVT) öyküsü, gamma knife radyocerrahi (GKS), konvansiyonel radyoterapi (RT) ve sağ kalımlar incelendi.18 - 84 yaş arası (51,6 ± 11,9) 449 hastanın 326'sı kadın cinsiyette (%72,6) 123'ü erkek cinsiyette (%27,4) olarak bulundu. Patolojilerden bağımsız olarak takipleri süresince %4,7 oranında DVT, %12,9 oranında nüks / progresyon izlendi. Hastaların %16,3'üne GKS %14,3'üne RT uygulandı. Meningotelyal meningiomlar %51,7 (n=232) ile ilk sırada izlenirken literatürden farklı olarak Atipik meningiomlar %20,3 (n=91) ikinci sırada izlendi. WHO Grade 1 meningiomların her lokalizasyonda görülebildiği, WHO Grade 2 meningiomların sıklık sırası ile konveksite, parasaggital ve orta fossada daha sıkyerleştiği görüldü. Patolojik dağılım ile cinsiyet ilişkisi bulunmadı. DVT varlığı ile Simpson evresi ve patoloji arasında ilişki bulunmazken DVT'nin erkeklerde ve ileri yaş grubunda daha sık görüldüğü izlendi. Nüks/progresyon Anaplastik meningiomlarda %70 atipik meningiomlarda %22, sekretuvar ve lenfoplazmositten zengin meningiomlarda ise %25 oranında bulundu. Takip süresince ex olan hasta sayısı 44 bulundu. Bu hastalada en sık görülen patolojiler sırası ile meningitelyal ve atipik alt tiplerdi. Yine bu hastalarda görülen en sık tümör lokalizasyonu konveksite olarak bulundu ve bu durum konveksitede yüksek evreli kitle görülme oranının yüksekliği ile bağdaştırıldı. Nüks/progresyon oranının genç yaş ile ilişkisi bulundu ve kümülatif survi grafiğinde beklendiği gibi grade ile sağ kalımlar arasında negatif korelasyon bulundu. Çalışmanın istatistiksel gücü %5 hata payı ile %83 olarak hesaplandı.Bu çalışma mevcut istatistiksel verileri ile literatüre ışık tutacağı gibi ilerideki çalışmalara da kaynak teşkil edecektir.

Meningioma literature has many large case series which have been referrences of text books and neurosurgical practice. Many of those large series were investigated before radiosurgical practice were so often or in terms of WHO 2000 classification. In this study we aimed an update to the current literature.Between January 2007 and December 2013, 488 intracranial meningioma patients underwent open surgery. All pathological specimens reexamined by department of pathology in terms of WHO 2007 classification. All demographical records, follow up records and imaging archives were investigated by using Gazi University Hospital's central automation system and National Central Population Management System. If records were not available or enough, investigators made phone calls to patients. Pediatric patients not included to this study.449 adult patients were eligible for analysis. 326 were female (76,2%) and 123 were male (27,4%). Age distrubution were 18 - 84 years (51,6 ± 11,9). Irrevelant from pathological subtype, patient demographic and follow up results demostrated most common subtype is meningotelial meningioma (n = 232, 51,7%), following by atypical subtype (n = 91, 20,3%). Also WHO Grade I meningiomas has statistically random localisation distrubution but WHO Grade II meningiomas are more common in convexity, parasaggital and middle fossa. Total 44 patients died, 11 of them were died in the first first month following100surgery or never able to discharge from intevsive care unit. Younger patient age were found significantly related with recurrence or progression. As expected WHO grade were found related with survival. Convexity found most common localisation related with mortality significantly, which is also found the most common localisation for high grade meningiomas.Mortality, localisation, patient age and pathological subtype has a relation in meningioma patients.